About Sheila 🏃♀️🔥💪
4,932 km
785:39 h
Recent Activity
- Ria van den HeuvelDecember 8, 2025
@Sheila 🏃♀️🔥💪 warm up in a beautiful environment and then a nice warm shower in a warm environment❤️👍
Translated by Google •
- Ria van den HeuvelDecember 5, 2025
@Sheila 🏃♀️🔥💪 Photos 7 and 8 are amazing ❤️ and I saw you also spotted a deer👍. Good luck and take it easy on those muscles 😉
Translated by Google •
- Allèh, aon de geng! 🇧🇪🇳🇱🇩🇪November 30, 2025
@Sheila 🏃♀️🔥💪 Well done! Great performance and thoroughly enjoyed it!
Translated by Google •
- Ria van den HeuvelNovember 9, 2025
@Sheila 🏃♀️🔥💪 I think you've already left a whole trail through the Drunense Dunes 😁💪👍
Translated by Google •
- Ria van den HeuvelNovember 6, 2025
@Sheila 🏃♀️🔥💪 stepping stones gone!!? That's a shame, it was one of the nicer parts along the Maas River.
Translated by Google •
- Ria van den HeuvelOctober 28, 2025
@Sheila 🏃♀️🔥💪 I think this was a goosebump-inducing lap, literally and figuratively. And a great distance with beautiful photos and a nice report😁👍🙋🏼♀️🍀
Translated by Google •
Sheila 🏃♀️🔥💪 went for a hike.
December 13, 2025
Gisteren hebben mijn man en ik samen vrijwilligerswerk gedaan bij de Bello Gallico in Oud-Heverlee. Ja hoor, die legendarische trail- en wandelrace waar mensen voor hun lol 80, 100, 160 en zelfs 200 kilometer door het prachtige Nationaal Park Brabantse Wouden trekken. Gewoon. Omdat het kan. Het is eigenlijk een soort kerstfeest voor de trailcommunity: schitterende paden, een gezellige sfeer en vooral één groot supportfestijn, waarbij finishers met glimmende ogen (en licht trillende benen) hun medaille in ontvangst mogen nemen. Die afstanden zijn voor mij op dit moment nog net een tikkie te ambitieus maar zeker niet onbereikbaar. Die 80 of 100 km staan ergens al zachtjes te fluisteren op mijn to-do-lijstje. Juist daarom was het zo leuk om hier als vrijwilliger rond te lopen: van dichtbij zien wat er allemaal bij zo’n episch evenement komt kijken en je ondertussen afvragen hoe doodnormale mensen zichzelf zo ver krijgen om dit niet alleen te starten, maar ook gewoon uit te lopen. Vrijwilligerswerk bij zo’n wedstrijd is eigenlijk goud. Echt. Iedere loper zou dit eens moeten doen. Dan zie je pas hoeveel mensen er achter de schermen nodig zijn zodat jij “gewoon lekker kunt lopen”. Al die checkpoints, borden, veiligheidsmaatregelen… Zonder vrijwilligers zou het één grote chaos zijn. Mijn man en ik hadden de nobele taak om twee keer drie uur lang lopers veilig te laten oversteken: ’s ochtends bij een druk kruispunt met een gevaarlijke bocht (altijd fijn) en later, diep in de avond, bij een drukke weg waar sommige automobilisten blijkbaar dachten dat ze in een rally zaten. Tussendoor hadden we wat vrije tijd en konden we een inimini-stukje van het parcours wandelen. Wat een prachtige omgeving trouwens! En natuurlijk moedigden we de lopers die we tegenkwamen enthousiast aan: “Jullie doen het fenomenaal. Echt. Ga zo door!” Het was weer een topdag: leuke mensen ontmoet, inspiratie opgedaan, veel gelachen en toch dat gevoel dat meedoen aan die afstand misschien toch net een stapje dichterbij is gekomen. 😄
01:46
9.18km
5.2km/h
90m
90m
Sheila 🏃♀️🔥💪 went running.
December 7, 2025
Mijn warmteketel is stuk en kan pas morgen gemaakt worden. Maar ik wilde vandaag toch graag lopen. Want wanneer kun je nou in december in Nederland in korte broek en T-shirt hardlopen? Ja, dan wil je daarna natuurlijk wél kunnen douchen. Dus heb ik een rondje Coudewater in Rosmalen gelopen. Handig, want mijn dochter woont daar, dus ik kon mooi bij haar onder de douche. Er is altijd wel een oplossing. 💛
00:40
6.04km
6:40/km
10m
10m
Sheila 🏃♀️🔥💪 went for a hike.
December 5, 2025
Vanmorgen een mooie ronde gemaakt in de Drunense Duinen met de hond. Even checken hoe de spiertjes eraan toe zijn na de Trail de la Soupe en eigenlijk ging het verrassend goed. Alleen toen mijn hond mij enthousiast door het zand heen sleurde, voelde ik de bovenbeentjes even protesteren. 😉 Maar verder? Heel tevreden. Tijd om het hardlopen weer rustig op te pakken! 🧡🏃♀️🐾
01:11
4.86km
4.1km/h
50m
40m
Sheila 🏃♀️🔥💪 went running.
November 30, 2025
Vandaag heb ik mijzelf eens lekker getrakteerd op een Ardennenavontuur: de Trail de la Soupe in La Roche-en-Ardenne. De dag begon vroeg: de wekker ging om 5.00 uur, want het was 2,5 uur rijden naar La Roche. Mijn man Marc en mijn hond Bo gingen mee; Marc kon door een lichte enkelblessure zelf niet lopen, dus hij is lekker met Bo gaan wandelen in de omgeving terwijl ik de trail liep. Dat vond ik stiekem wel heel fijn: het idee dat ze daar ergens in de buurt waren. De trail zelf was echt winterse Ardennen: geen sneeuw, maar wel 4 graden, een koude lucht en vooral héél veel modder. Soms echt door de bagger ploeteren en uitkijken dat je niet uitgleed. En die steile klimmen… nou, die voelde ik wel. Maar ja, dat hoort erbij. En toen kwam misschien wel het leukste moment van de hele dag. Rond kilometer 11, terwijl ik een soort modderige survivaltocht langs de Oûrthe deed, hoorde ik ineens iemand keihard roepen: “Sheilaaaa!!” Ik keek en nog eens en toen zag ik ze: Marc en Bo aan de overkant van de Oûrthe en Marc stond enthousiast naar mij te zwaaien. Hoe leuk is dat midden in een trail?! Dat gaf mij echt een boost. Qua voeding had ik eigenlijk verrassend weinig uit mijn rugzak nodig. Een paar dadels, wat winegums meer niet. Dat kwam omdat de verzorgingsposten zó goed uitgerust waren. Ik had twee posten: één op 7 km één op 25 km En bij allebei stond rijsttaart (héérlijk). En bij de tweede post hadden ze zelfs erwtensoep! Ohhh, wat was dat heerlijk. Ik had het net een beetje koud en die warme soep maakte echt alles weer goed. Dat was het perfecte moment. Ondanks de zware stukken heb ik zó genoten. 35 kilometer, 1183 hoogtemeters, kou, modder, zwoegen, klimmen, afzien én genieten. Precies waarom ik van trailrunning hou. Zwaar, vies, koud… maar vooral fantastisch.
06:08
35.2km
10:26/km
1,180m
1,180m
Sheila 🏃♀️🔥💪 went running.
November 25, 2025
Onderweg in de Drunense Duinen. Ik liep goed. Tenminste, dat denk ik. Ik kon niks zien. Het was vandaag een heerlijke, rustige 6 km. perfect voor mijn taperweek richting Trail de la Soupe zondag. 6 km trailen op gevoel in de mist, zonder haast en zonder druk. Gewoon lopen, genieten en af en toe even checken waar het pad gebleven was. Soms is dát precies wat je nodig hebt. 😉
00:52
6.64km
7:48/km
70m
80m
Sheila 🏃♀️🔥💪 went running.
November 14, 2025
Heuveltjes trainen en kabouters zoeken
01:09
8.62km
7:58/km
180m
180m
Sheila 🏃♀️🔥💪 went running.
November 12, 2025
Na het werk even een prachtig rondje gelopen rondom de IJzeren Man in Vught. Wat een schitterend gezicht met die ondergaande zon.
00:33
5.06km
6:28/km
10m
10m
Sheila 🏃♀️🔥💪 went running.
November 9, 2025
Vandaag weer een rondje door de Drunense Duinen gedaan, samen met vrienden. Na een pittige week, waarin we afscheid moesten nemen van onze kat, was het even zoeken naar het juiste loopritme. Zo zie je maar: lichaam én hoofd moeten meewerken. Maar toch fijn om buiten te zijn, even het hoofd leeg in het zand. Binnen zitten kan altijd nog. 🌿🐾
01:01
7.90km
7:42/km
30m
20m
Sheila 🏃♀️🔥💪 went running.
November 6, 2025
Yep, de stapsteen is weg. Dus enige mogelijkheid, natte voeten. Of gewoon om lopen.
00:28
3.70km
7:36/km
20m
20m
Sheila 🏃♀️🔥💪 went running.
October 28, 2025
Vandaag had ik een dagje voor mijzelf. En dan weet ik het wel: ik ga gewoon lekker lopen. Vroeg uit de veren, Bo naar de oppas (want ik had grootse plannen en zij vooral slaapplannen) en hup, richting Kalmthout. Op de radio alleen maar fileberichten, maar ik reed overal moeiteloos tussendoor. Auto geparkeerd en gaan met die banaan. Nog geen twee kilometer onderweg: wind vol in mijn gezicht, open heide, striemende regen. Het begon meteen goed. Gelukkig daarna vlug de bossen in, waar op een hekje een kaartje stond: **“Mijn vrede geef Ik u.”** Nou, dat kwam goed uit. Altijd handig om wat extra vrede op zak te hebben, zeker met zo’n tegenwind. De route slingerde van de bossen van Kalmthout via Huijbergen naar de Mastenberg. De regen kwam met bakken uit de lucht maar niet veel later brak de zon door boven het Markiezaatsmeer. Alles glinsterde alsof de natuur even “sorry” wilde zeggen voor haar driftbui. En toen, ergens diep in de Mastenberg, stond daar ineens een bord: **“Vughtse Heide.”** Ik moest twee keer knipperen. Huh? Terug in Brabant? Dat zou pas een prestatie zijn. Waarschijnlijk een grap van een bordjesverzamelaar maar midden in de regen kon ik er gelukkig nog om lachen. Daarna volgden open velden, windvlagen en modder. Véél modder. En net toen ik dacht dat ik alles gehad had, stond daar een bord: **“Westerscheldetunnel.”** Oké, indrukwekkend. Blijkbaar liep ik zo’n beetje richting Zeeland. Ondertussen kreeg ik ook nog eens hoge nood. Woensdrecht in maar alles was dicht. Geen bistro, geen friettent, niets. Tot eindelijk mijn redding verscheen: **Zorgboerderij De Leemberg.** Lieve mensen, warme glimlach, en halleluja een toilet. De zon brak zelfs weer door, alsof die ook opgelucht was. Even verderop, midden in het dorp, stond een Sherman-tank uit 1944. Een kort moment van stilte, kippenvel, respect. En daarna terug naar de realiteit: honger! Gelukkig bleek de Nettorama wel open. Appelsap en twee cupcakejes: pure brandstof en instant geluk. Met hernieuwde energie (en een suikerpiek waar je u tegen zegt) begon ik aan de laatste kilometers. Toen Kalmthout eindelijk weer opdook, voelde het alsof ik een mini-expeditie had overleefd. Schoenen zeiknat, benen loodzwaar, haar klef en wild. Kortom: perfect. En daar stond ik dan bij de auto, voldaan, met dat kaartje nog steeds in mijn zak: **“Mijn vrede geef Ik u.”** Nou, missie geslaagd.
04:58
36.4km
8:11/km
330m
330m
@Sheila 🏃♀️🔥💪 I can tell from your story that you really enjoyed it. Only that crossing point seemed really scary to me!
💪👏📷🔝👍
Translated by Google •