About Servé
2,591 km
784:00 h
Recent Activity
De Loonse en Drunens duinen kennen we wel, we hebben er al vaker gewandeld. Maar nu worden we toch verrast: het begin van de wandeling loopt langs een grote open vlakte. Een stukje verderop lopen we zelfs de grasvlakte op. Halverwege komen we bij een vlonderpad. Na het grasland komen we in een gebied waar kleine velden omringd worden door bomen, erg leuk. Dan lopen we het bos in en bos is…. nou ja gewoon bos. We komen langs een klein vennetje dat grotendeels is drooggevallen. Weer een stukje verderop moeten we een kleine zandvlakte oversteken. In de verte laten 2 reeën zich even zien, maar ze wachten niet tot ik ze op de foto heb gezet. Erg onbeleefd van ze. Het paadje gaat af en toe wat omhoog en omlaag. Weer wat verder en we lopen langs de rand van het bos. Al snel komt het Boompjesven in zicht. Na een grote lus gemaakt te hebben komen we weer bij de andere kant van het Boompjesven uit. Hierna komen we al snel op een pad tussen de velden door. Hier voelen we dat de wind vandaag best koud is. We passeren wat koeien die geen last lijken te hebben van de koude wind. Vervolgens komen we al snel weer op het pad dat ons terugbrengt naar het startpunt.
01:35
7.62km
4.8km/h
60m
60m
De route begint bij het gratis toegankelijke wolvenpark. De diverse soorten wolven zitten ieder in hun eigen leefgebied en dat is bewust zo gemaakt dat er stukken zijn die niet zichtbaar zijn vanaf het pad. Gelukkig laten sommige wolven zich wel zien. Vervolgens komt een saai stuk. Het wandelen door een Duits bos kennen wij nu wel als verwende wandelaars. Er is niets te zien. Op een gegeven moment loopt de route langs een kloof. Dat is al interessanter. We steken de kloof over via een bruggetje en even verder is er nog een brug. Het volgende stuk biedt meer afwisseling met smalle paadjes, bomen en struiken en meer een jungle-gevoel. Als we helemaal boven zijn hebben we een uitzicht over het dal. De herfstkleuren maken het de moeite waard. We komen langs een uitkijktoren, een 'wolvenbank'en een bank versierd met hartjes. Weer wat verder komen we bij de Garten der Sinne. Helaas moet je betalen om de tuin te mogen zien. Zeker in deze tijd van het jaar vinden we het dat niet waard. Wel leggen we even aan bij het cafeetje voor koffie en thee met wat lekkers. Het volgende stuk gaat behalve door het bos ook langs open velden. Het uitzicht is niet zo speciaal. We zoeken nog een geocache in een verborgen bunker, en later passeren we nog een bunker. De rest van de route heeft weer weinig te bieden, het bestaat alleen uit paadjes door het bos. Ruim voor sluitingstijd komen we weer bij het wolvenpark waar we nog wat wolven spotten en de Duitse geocachers weer treffen.
05:19
11.9km
2.2km/h
210m
200m
Vanaf de parkeerplaats lopen we door de poort die het begin van de route markeert en al snel zijn we in het bos. We komen ook vandaag weer bij een Mariakapelletje, een goed begin van onze wandeling. Eerste stop: de Teufelsfelsen. Dit is een schitterende rotspartij. Een stukje verderop komen we bij het eerste Tretbecken van deze route. Volgens de route op mijn gps gaan we hier linksaf maar de bewegwijzering zegt dat de route rechtdoor gaat. Dat doen we dan maar. We lopen een paar honderd meter door, gaan dan linksaf een voetgangersbruggetje over en dan weer linksaf over de berghelling tot we vlakbij de Tretbecken uitkomen. Wat een nutteloze lus. We lopen verder en komen op de grensweg tussen Saarland en Rheinland-Pfalz. Hier komen we ook de markering van het hoogste punt van deze wandeling tegen. Mooie paadjes leiden ons naar het eerste uitzichtspunt. Vervolgens komen we langs een Getränkestation. Flessen met bier of fris staan klaar voor de wandelaar, gekoeld door het water van de beek. Men vertrouwt er op dat je eerlijk 2 euro per consumptie betaald. En er staat een grote tafel met stoelen om je drankje te nuttigen. Heerlijk, maar het is niet zo warm vandaag dus we maken er geen gebruik van. Het pad slingert avontuurlijk verder door het bos en dan komen we bij de Bärenfelsen. Het pad loopt tot onder bij een aantal grote rotsblokken en gaat bovenaan verder. Succes ermee! Gelukkig zijn er ook kleinere rotsen waarover je naar boven kunt klimmen. Verderop komen we de Mühlenbach tegen die ooit, inderdaad, een molen aandreef. Bij het verzamelbekken is een overdekte zitgelegenheid en de tweede Tretbecken van vandaag. Hierna wisselen bos en open veld, met af en toe een appelboom, elkaar af. Voor we het doorhebben staan we bovenop de Adlerfelsen waar weer een mooi uitzicht is. Voor de afdaling zijn er touwen bevestigd langs het pad. Bij de Lannenbach zien we een houten ligbed om ontspannen te genieten van het bos en de beek. Maar wij gaan door en al snel komen we bij de rots Römerburch, genoemd naar de burcht die er ooit stond. Daar is bijna niets meer van te zien. Daar in de buurt komen we langs een oude Keltische offerplaats waar ook mensenoffers werden gebracht. De volgende rots op het programma is de Slangenfels. Hierna komen we in een buitenwijk van Scheiden. We komen langs een kist waar je drankjes uit kunt halen. Die kun je meenemen want zo’n 50 meter verderop is een magnifiek panorama waar je een groot deel van Saarland kunt zien. We vervolgen de weg over de Obstallee met allemaal fruitbomen. De paarden in de wei willen onze aandacht. Het blijkt dat ze graag de appels willen eten die van de bomen zijn gevallen. Na weer een stuk bos komen we bij een weidepassage. We lopen een heel stuk tussen de afzettingen met hout en schrikdraad door. Het lijkt of wij opgesloten zijn en het vee vrij rondloopt. Dit komt uit bij een nat, ruig gebied. Er is een observatieplatform gemaakt maar vandaag zien we niets bijzonders. We lopen langs de wei, dan door het bos waar het laatste stukje is ingericht als blotevoetenpad. Maar kun je van het ene naar het andere station komen zonder over die scherpe steentjes te moeten lopen? Dan zijn we snel weer op de parkeerplaats waar we nog even kijken wat de automaat met worst, kaas en wijn te bieden heeft voor we weer naar huis gaan.
07:23
15.4km
2.1km/h
370m
380m
Google Maps denkt dat het een goed idee is om ons over onverharde bospaden naar onze bestemming te sturen, zelfs als die bospaden afgesloten zijn met een slagboom. Wij denken er anders over en zo stranden we op een parkeerplaats op ruim een kilometer afstand van het startpunt. Maar wat een geluk, de route loopt gewoon over deze parkeerplaats. Zo kunnen we toch meteen van start. Ook vandaag missen we vrij aan het begin een bordje en lopen we een stukje verkeerd, maar die fout is snel hersteld. We komen langs de speeltuin met overdekte picknickbank en over smalle paadjes bij onze eerste uitdaging: een trap van rotsen die naar beneden leidt. Langs de kant hangt een staalkabel maar die geeft niet veel steun. We redden de afdaling en gaan verder. Dan komen we bij een openlucht-tentoonstelling van oude landbouwwerktuigen. Hier vlakbij is onze geplande start van de wandeling, maar daar hoeven we niet naar toe. We slaan linksaf en lopen het verkeerde pad in. Zo komen we bij een Lourdesgrot. Zonder een weesgegroetje te bidden gaan we terug naar het juiste pad en onder de poort door die het officiële begin van de wandeling mark. eert. Even verderop komen we bij het kikkerparadijs, een voormalige afgraving waar kikkers zich nu thuuisvoelen. We hebben een fantastisch uitzicht en dalen dan af de groeve in, om aan de andere kant het hele stuk weer omhoog te moeten klimmen. Een stuk verderop komen we Maria alweer tegen, dit keer niet in een grot maar in haar eigen heiligdom. We komen daarna bij een vlonderpad en brug die blijkbaar in zo’n slechte staat zijn dat je er niet meer overheen mag wandelen. Gelukkig is de alternatieve route goed uitgepeild. Als we boven op de berg aankomen kijken we even om voor een mooi uitzicht. Het volgende punt langs de route is een grilhut met een speeltoestel, een waterbron en een Tretbecken. Daarna nog meer paadjes door het bos die door de gevallen bladeren amper te herkennen zijn. Onderweg treffen we voor de derde keer Maria, ditmaal in een bescheiden huisje. We komen bij een uitzicht over het dal. Daar staat ook een bord dat ons naar de gipfel wijst, maar de route voert ons eerst naar beneden naar een mooi maar avontuurlijk paadje. Dat komt uiteindelijk bij een rotspartij waar we met behulp van staalkabels omhoog moeten klimmen. Boven zijn we dan eindelijk op de top, de gipfel, en bij het gipfelkreuz. Tijd voor een fotosessie. Daar treffen we ook een meneer die ons uitnodigt voor een uitleg en demonstratie van de optische telegraaf die vlakbij staat. Dat lijkt ons interessant en dat is het ook. Het loopt al tegen zonsondergang als we het laatste stukje teruglopen naar de auto.
06:47
11.8km
1.7km/h
320m
220m
Servé planned a hike.
October 14, 2025
03:00
10.6km
3.5km/h
230m
230m
We hebben deze uitgezocht en qua afstand en hoogtemeters lijkt het goed te doen. Als we op de wandelparkeerplaats aankomen, zien we op het wandelinformatiebord een wat grotere afstand en veel meer hoogtemeters. Maar goed, we gaan ervoor. En het blijkt goed te doen. Er zijn wel enkele heel steile stukjes, maar daar is in het algemeen een trapje gemaakt. En dat het iets verder is dan in de beschrijving staat, dat zijn we ondertussen wel gewend. Ik noem het bonuskilometers. Vlak na het begin komen we al op een mooi stukje met holle wegen. De weg ligt wel zo’n 1,5 tot 2 meter dieper dan de omgeving. Het pad is heel avontuurlijk. Veel door het bos en af en toe is het pad helemaal verdwenen onder de bladeren. Alleen de routebordjes op de bomen geven aan waar je moet lopen. Af en toe is er een spannend stukje met een steile afdaling of een schuin stukje pad naast de diepte. Genieten dus. Hier en daar laten wat rotspartijen zich zien met af en toe een holte. Onderweg spotten we o.a. een eekhoorntje dat zich liet fotograferen. En overal zijn de paddestoelen te bewonderen. Na een stukje door de bewoonde wereld gaan we weer het bos in. We klimmen steeds verder omhoog en als het steil is, dan is er een trap. Opeens lopen we het bos uit en hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. We maken dankbaar gebruik van de waldsofa’s. Dan weer een stukje bos, de weg oversteken en we komen bij een kapelletje. Vanaf hier is het niet zo ver naar het bankje dat uitkijkt over het ravijn. Dan blijkt dat we helemaal naar beneden gaan, het ravijn in. Wat een schitterende omgeving. Om er uit te komen, moeten we weer flink klimmen. De route voert langs een soort theehuisje midden in het bos en komt dan bij het volgende ravijn. De locals noemen dat een ‘graad’. Van bovenaf kijken we het ravijn in. En verderop weer een. Deze steken we over op een smal stuk, maar al snel groeit hij uit tot een flinke kloof. We zien de Daufels, een stuk kalktuf dat naar beneden geschoven is. Hierna lopen we nog langs de koeienweide terug naar het beginpunt.
06:07
12.3km
2.0km/h
400m
330m
We starten op de parkeerplaats bij het stuwmeer. Vandaar lopen we een stukje langs het open veld en duiken dan het bos in. De eerste helft van de wandeling loopt grotendeels door het bos. Hier in het bos laten de herfstkleuren zich nog niet zo zien, maar paddestoelen zijn in overvloed aanwezig. De steiging is heel licht maar op een gegeven moment zijn we wel hoog genoeg om af en toe een vergezicht te hebben tussen de bomen door. Onderweg zien we een bordje dat wandelaars voorrang hebben. Dat wisten wij al lang maar goed dat de rest van de wereld het nu ook weet. Onderweg zijn er weinig bankjes. We hebben wel zin in een broodje, en willen er graag bij zitten. Als we bij de Steinbruch komen, staat daar eindelijk een bankje waar we dankbaar gebruik van maken. Qua steinbruch valt het ons een beetje tegen: er is wel een flink hoogteverschil maar niet heel spectaculair. Dat is eigenlijk onze indruk van deze hele wandeling: wel aardig maar niet spectaculair. Vanaf de steinbruch wordt de route afwisselender. We komen eerst op een troosteloos stuk waar flink gekapt is. Even verderop liggen de boomstammen in een lange opslag opgestapeld. We komen vaker open veld tegen waar de route dan langs de bosrand loopt. Bij een van die velden vliegen honderden lieveheersbeestjes en tientallen daarvan vinden ons een perfecte plaats om te landen. Kleding, rugzak, gezicht of haren, het maakt ze allemaal niet uit. Schattig in het begin maar uiteindelijk ook wel irritant. We lopen door en verwijderen de beestjes van ons. Een stukje verderop komen we langs de Tretbecken die helaas in deze tijd droog staat. Daarna komen we bij het stuwmeer maar gelukkig neemt de route de onverharde paden die we gisteren niet gehad hebben. Zo komen we weer op de parkeerplaats uit.
05:42
11.2km
2.0km/h
180m
150m
Servé planned a hike.
October 13, 2025
02:32
9.22km
3.6km/h
150m
150m
Vanaf ons vakantieadres wandelen we naar het Stuwmeer waar Losheim am See zijn naam aan dankt. We moeten een stukje klimmen om er te komen. We besluiten om meteen een labcache mee te nemen die daar ligt, dat resulteert wel in wat heen en weer lopen. Op deze mooie dag weten veel mensen het meer te vinden om lekker te wandelen. De wandeling verloopt bijna geheel over verharde paden. De herfstkleuren en het zonnetje maken deze omgeving extra mooi.
02:08
7.39km
3.5km/h
70m
80m
From the parking lot at d’n Aanloop, we set off. Soon, we cross a small bridge and a boardwalk through the meadow. More boardwalks and bridges will follow during this walk. Apparently, the area can be quite wet at times. Further on, we walk along the small Reusel river, which meanders through the forest
Translated by Google •