De naam van Sint-CHRISTOPHE, aan wie deze imposante kerk is opgedragen, vertaalt zich als “Christusdrager”. Volgens de traditionele legende van de heilige was hij een gigantische man en droeg hij mensen over een rivier. Op een dag riep een klein kind hem en hij droeg hem op zijn schouders naar de andere oever. Verbazingwekkend genoeg werd het kind steeds zwaarder en hij zei dat het voelde alsof het gewicht van de hele wereld op zijn schouders rustte. Toen openbaarde het kind zich aan hem als Jezus Christus, Redder en Verlosser van de wereld.
Grote homogene massieve kerk uit de 12e eeuw gebouwd op een klassiek Latijns kruisplan. (eenbeukig, transept met apsidioles, apsis), die omstreeks de 13e eeuw werden gewijzigd (westgevel, gewelf van het schip). De godsdienstoorlogen richtten in 1574 ernstige schade aan. Restauraties in de 18e en 19e eeuw veranderden het uiterlijk: nivellering en verhoging van het koor, vervanging van de klokkentoren (die op de kruising moet zijn geweest) door een campanile, toevoeging van steunberen. De reparaties worden uitgevoerd in gehouwen steen over de romaanse muren die gespaard zijn gebleven. In de 19e eeuw werden het gewelf en de pilaren van het schip, de overweg en het koor sterk herwerkt. De voorlaatste restauratiecampagne in 1996-1997 maakte de totale herstelling van de dakbedekking mogelijk, van het geruststellende metselwerk. De laatste in 2014 maakte de reparatie van de bel en het werkingsmechanisme van de beweging mogelijk, de hervatting van het metselwerk van de campanile, de drainage en de reorganisatie van de regenstromen en de installatie van een bliksemafleider.
Het gebouw heeft een Latijns kruisplan. De westgevel, door horizontale koorden in drie registers verdeeld, opent met een groot portaal met zuilen en drie halfronde rollen. Tussen het schip en de kruising is een kleine klokkentoren met één travee uit de klassieke periode gebouwd. De apsis heeft een zeshoekige apsis. Het interieur van het schip heeft geïsoleerde neoromaanse zuilen die een gewelf van bakstenen ribben dragen. Het koor en de oversteek zijn ook bedekt met 19e-eeuwse gewelven. Alleen de armen van het transept behouden hun stenen wieg en de apsidiolen hun bodem van de oven. Deze kerk is een van de weinige in Saintonge die het transept met apsidiolen intact heeft gehouden. De kerk is bij beschikking van 23 juli 2003 in zijn geheel geklasseerd als historisch monument (dwz AI 9). Noteren Balustrade van het 18e-eeuwse houten koor. 18e-eeuws gebeeldhouwd, beschilderd en verguld houten altaarstuk, met beelden van engelen en renaissanceringen (Saint-Jean en Saint-Christophe). 18e eeuws houten beeld van Sainte-Emérance Eigentijdse glas-in-loodramen van Jean Moret. Bronzen bel, 1525. Een Romaanse inscriptie uit 1205, op het zuidoostelijke vlak van de apsis. "Het jaar 1270 stierf, Lodewijk Koning van Frankrijk, die zijn ziel overhandigde aan de verheven Koning der Koningen". Ten oosten van de apsis, een gravure van een ruiter die qua stijl lijkt op de kerk van Moings.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!