Rond een kleine kerk uit het einde van de 12e eeuw werd in de 16e eeuw een grotere constructie aangebracht en de merkwaardige gevel (ingedeeld MH in 1911) presenteert vandaag, onder een enkele gevel, een prachtige compositie van romaanse bloemen en aan de linkerkant, eraan vastgemaakt, een elegant renaissance-ensemble. Aan de noordkant balanceert een eenvoudige klokkentoren van de oorspronkelijke kerk aan de basis, herbouwd in de vorige eeuw in de bovenste delen, het geheel. Het is vierkant, zonder stijl, bedekt met een leistenen piramide en heeft enkele openingen in de wet behouden. 3 van de boogramen hebben elk een bel. Een halfronde gewelfde poort met drie lijsten en 2 blinde traveeën waarvan er slechts één, vormt de begane grond. Boven, zonder scheiding, loopt een galerij van 5 bogen ondersteund op dubbele kolommen. Volumineuze kapitelen, koorden, zeer bewerkte banden en sterk reliëf duiden op een roman van het einde der tijden. Op de grote koof ontwikkelt zich een voorstelling, met 6 "ridders", van de strijd van de deugden en de ondeugden. Op de tussenboog zijn vogels, monsters en mensen verstrikt in plantaardige arabesken. De sculpturen van de kapitelen, inclusief telraam, strekken zich uit over de trommelvliezen van de valse deuren en vormen een brede band. In het renaissancegedeelte aan de rechterkant heeft de kunstenaar boven een lage deur en rond een grote schelp een zeer fraaie kroning geplaatst met kronen, guirlandes en fleurons. Ernaast toont een hoeksteun een andere schelp in een fronton. De noordmuur, die vele malen is gewijzigd, heeft echter een grote spitsboog naar het midden behouden en een tweede iets meer naar het oosten. Volgens Benedictijnen stonden daar oude gebouwen. Resten van bogen en romaanse openingen staan zij aan zij met spitsboogvensters. De oostelijke muur van de apsis, grotendeels herbouwd, vertoont nog steeds 2 halfronde bogen met gestreepte kleine zuilen, spijkerkoorden en overblijfselen van een arcade vergelijkbaar met die die ooit de noordkant van dezelfde apsis sierde. Hoewel romaans, lijkt het daarom vanaf zijn oorsprong rechthoekig te zijn geweest. Links opent een groot raam waarvan de centrale boog polylobed is. Deze bepaling is vrij zeldzaam in Saintonge. De zuidelijke muur, ondersteund door talrijke steunberen, waarvan één, de eerste naar het westen, is versierd met een wapenschild gedragen door twee engelen, is doorboord met grote derde-punts ramen. De vierkante klokkentoren, zonder stijl, bedekt met een leistenen piramide, heeft enkele mazen behouden. 3 van de boogramen hebben elk een bel. Het interieur, twee eeuwen geleden gerenoveerd, bestaat uit 2 beuken gescheiden door vierkante pilaren. De linker, de oude, met 5 traveeën, heeft een spitsboogvormige gewelfde apsis op meerdere ribben die op de zuilen verloren gaan na het tekenen van diamanten versierd met hangende sleutels. In deze ruitjes geven letters die een moeilijk leesbaar opschrift vormen, een echte rebus met een raster, aan dat dit werk in 1538 is gemaakt. Ondanks zijn naam gebaseerd op het idee van "fontein" heeft deze stad, die vroeger Saint-Martin-de-Fontaine heette, geen fonteinen, maar putten. De ondiepe, heel dicht bij de kerk, was vroeger misschien nog minder diep en was ongetwijfeld de fontein die zijn naam aan de parochie gaf. De kerk van Fontaine-d'Ozillac wordt bezocht door Saint Martin.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!