Het land en de heerschappij van Meux, in Saintonge, vielen onder het oude regime van het kasteel en het graafschap Jonzac en genoten het recht van hoge, middelmatige en lage gerechtigheid. De eerste heren van Meux dateren uit de 13e eeuw, Agnès de Montlieu stierf zonder nageslacht, het land van Meux viel, rond 1400, aan Jeanne du Fresnay, de vrouw van Aymard de La Laigne. Toen bracht Blanche de La Laigne, dochter van laatstgenoemde, het als bruidsschat naar Louis Chesnel, die wortels had in Saintonge, wiens familie verschillende takken zou vormen die met name de kastelen van Château Chesnel (in Cherves-Richemont, in Charente) en Écoyeux (in Charente-Maritime). Na negen generaties was het Charles-Maurice Colbert, markies de Villacerf, abt van Neauphle, handelend namens Angélique-Elisabeth Chesnel, die het Château de Meux in 1712 verkocht aan Pierre Dudon, de advocaat van de koning in het parlement van Bordeaux3. Door deze actie investeerde de koper de bruidsschat van zijn vrouw, Brigitte de Laage, die in augustus 1713, een jaar na haar huwelijk, vroegtijdig stierf. Daarom moest hij in 1714 zijn land in Meux afstaan aan zijn schoonvader Jacques de Laage. Deze laatste verkocht het Château de Meux vanaf 1719 aan Antoine Bonnet, heer graaf van Nègrepelisse (Tarn-et-Garonne), die het in 1721 noodgedwongen moest afstaan aan Hélie de Laage (1676-1729). Het land van Meux blijft tot 1853 in handen van de familie de Laage, die aan zijn naam die van Meux toevoegt, tot 1853. In tegenstelling tot wat elders is geschreven, is het niet Hippolyte de Laage (1811-1883) die zich dan afscheidt van de kasteel, maar Jérôme de Laage (1777-1856), luitenant-kolonel van de Ingenieurs, voormalig gedeputeerde van Charente-Inférieure (1824-1827). Vanaf dat moment tot het begin van de jaren 70, toen het werd gekocht door Monique Guilbaud, die het van de ondergang redde, werd het Château de Meux de zetel van een boerderij. De entree is via een veranda die uitkijkt op de tuin die aan drie zijden wordt begrensd door lage bijgebouwen met pannendaken. Daartegenover staat de woning, gebouwd in de 15e eeuw tijdens de wederopbouwperiode na het vertrek van de Engelsen, in de flamboyante stijl, met een veelhoekige toren met een schilddak doorboord door een raam versierd met stenen borduurwerk. Er zijn twee torens verdwenen, die we kennen van gravures. Het is een tuin in Franse stijl die is gereconstrueerd uit 1972, met acht kegelvormige taxusbomen die de kruising van de paden en de vier vierkanten gazon markeren. Het wordt bewerkt in het groen van het gazon, taxussen en spindels en het rood van de rijen kleine rozenstruiken. Een rozentuin maakt deze tuin compleet. Een bijgesneden haag scheidt het park, beplant met soorten die zijn gekozen vanwege hun kleuren. De traditionele moestuin en boomgaard vervolledigen dit geheel van tuinen. Mogelijkheid van bezoek van 1 juni tot 30 september, van 14.30 tot 18.30 uur (behalve op dinsdag).
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!