De 1e brug dateert uit de Middeleeuwen (1242) en is meerdere keren verwoest en herbouwd. Pierre Debans verving de verplichting om de veerboot te gebruiken om de Charente over te steken door tussen 1841 en 1842 een brug te bouwen volgens de plannen van Louis Dor tegen een concessie van 77 jaar. De lengte is 623 meter, waarvan 90 meter voor de langste overspanning met een centraal dek van 204 meter. 3 pijlers ondersteunen de brug, waarvan twee op de rechteroever en één op de linkeroever. Het is verbonden met een gemetseld landhoofd met een totale lengte van 416 meter en het toegangsviaduct is volledig op linkeroever gebouwd en wordt ondersteund door 51 spitsboogvormige bogen. De hoogte is 23 meter met een doorvaarthoogte van 22 m boven het water waardoor schepen kunnen passeren door hun papegaai te verstikken indien nodig In 1883 leidden tekenen van zwakte in de brug ertoe dat de belastingcontrole werd getest. Het houten schort stortte daarbij in. Pas in maart 1884 werd de brug verstevigd door de installatie van een metalen frame dat bedoeld was om de vloer te ondersteunen, die zelf in hout bleef. Tussen 1934 en 1935 werd het dek vervangen en versterkt door de constructie van pylonen en metalen kabels. Ondanks deze consolidatiewerkzaamheden is de Tonnay-Charente-brug er nooit in geslaagd om aan de behoeften van het moderne wegverkeer te voldoen. Het autoverkeer werd definitief verboden na de bouw van een andere brug in de stad St. Hippolyte in 1964. Het werd gedeeltelijk heropend voor voetgangers, fietsers en motorrijders verkeer 1975-2004, toen alle verkeer was werd opnieuw verboden om de reparatie van mogelijk te maken het dek, kabels en metselwerk. Pas in 2009 kon het voetgangers- en fietsverkeer op het centrale deel van het platform worden hervat. Helaas 2 jaar later betekent een nieuwe reparatie door het vervangen van de spaanplaat door een beplanking in johannesbroodhout dat het verkeer weer moet stoppen. Deze renovaties, waarvan de levensduur werd geschat op ongeveer veertig jaar, begonnen hun grenzen te vertonen in 2015 (424 stuks werden beschadigd volgens de technische diensten van de stad). In 2021 lanceert de gemeente een nieuw project om het dek, de metalen delen en al het metselwerk over te nemen, voor een budget dat bij de start van het project werd geraamd op 10 miljoen euro.
Dit monument, geklasseerd in 1988, is een van de laatste overlevenden van de "draadbruggen", 620 m lang met zijn stenen landhoofd.
Ontworpen door Louis Dor, werd de brug in 11 maanden, ingehuldigd in april 1842. Bij de ingang voltooid blijven de twee tolstations, actief tot 1883, toen het dek ingestort, met een piek op 22 m boven de dock.
Ingenieur Arnodin reconstrueert het dek, de pylonen, kabels en scheerlijnen. De nieuwe brug wordt ingehuldigd tijdens een luxueus feest met “elektrische lichtprojectie”.
Hij werd op 24 augustus 1944 door het verzet van de Duitse vernietiging gered. Doorgang van auto's werd daar in 1964 verboden.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!