De heilige Stefanus (Saint-Etienne), aan wie deze kerk is gewijd, is een van de eerste zeven diakenen van de vroege gemeenschap in Jeruzalem en is ook de eerste martelaar (martelaar) van het vroege christendom. De kerk herdenkt hem op tweede kerstdag, 26 december. Toen Stefanus zijn visioen van de open hemel uitriep: "En hij, vervuld met de Heilige Geest, keek op naar de hemel en zag de heerlijkheid van God en Jezus staande aan de rechterhand van God" (Handelingen 7:55) De mensen waren zo verontwaardigd dat ze hem de stad uit joegen en hem stenigden.
De parochiekerk Saint-Étienne werd aan het einde van de 11e eeuw gesticht door de eerste heren van Tonnay. De huidige klokkentoren is het oudste deel (eind 12e begin 13e eeuw) inclusief het portaal, halfrond en versierd met historische kapitelen. 16e-eeuwse graffiti in de klokkentoren en op de apsis, getuigen van een restauratie na een instorting van het gewelf als gevolg van de godsdienstoorlogen. Een orkaan die de gevel van de levant en een deel van het raamwerk wegvaagde, vereiste een tweede werkcampagne aan het begin van de 18e eeuw. Binnenin komt een tabernakel uit het einde van de 17e eeuw (Cl.MH) uit de kapucijnenkapel en zou door Lodewijk XIV aan Madame de Montespan zijn aangeboden.
De parochiekerk van Saint Etienne werd gesticht door de eerste heren van Tonnay aan het einde van de 11e eeuw. De vroege kerk had slechts één schip in de vorm van een kruis, met een apsis in het huidige heiligdom van de Maagd Maria en een kapel die een arm vormt die concurreert met de vierkante toren. Later, rond de 13e eeuw, vond er een restauratie plaats. De oude vierkante toren werd één verdieping verhoogd en bekroond door een slanke en elegante spits. Dit gebouw werd in 1560 gedeeltelijk verwoest door calvinistische benden, en de pijl laaide op. De kerk van Saint-Etienne werd in 1580 opnieuw verwoest door de protestanten en tussen 1588 en 1594 gerestaureerd, maar de gewelven konden niet worden gemaakt, hoewel de fundamenten voor de toekomst werden gelegd. Het frame rustte voorlopig op vierkante pilaren die het aanzien moesten geven van een grote, stevig ondersteunde schuur. De buitenkant was monumentaler. Twee slanke gevels domineerden aan beide uiteinden het lichaam van het gebouw. De torenspits van de toren moest in die tijd worden herbouwd en het was in de 18e eeuw dat deze, samen met de gevels, werd weggevaagd door een orkaan. Aan de overblijfselen van het oude schip werden het middenschip en het zuidschip toegevoegd. In 1723 stortte een deel van het frame in. Het was in die tijd dat een orkaan de voorgevel naar de binnenplaats van de oude pastorie gooide. De oude klok werd in 1741 gemonteerd en de grote klok in 1861. De zaken bleven in deze staat tot 1831 toen werd besloten tot de bouw van de gewelven, ondersteund door 2 rijen Griekse zuilen, gecanneleerd cilindrisch, met vierkante sokkels. In 1850 werd de kapel “Zielen van het vagevuur” in de zuidelijke muur gegraven. In 1894 werd het roosvenster van het grote schip geopend, waarvan de glasdiameter 3,50 m bedraagt. Het bovenste medaillon vertegenwoordigt het martelaarschap van Saint-Etienne, beschermer van de parochie. In december van datzelfde jaar werd de terracotta kruisweg geïnstalleerd door de Giscard-werkplaatsen in Toulouse. Het oude altaar in Lodewijk XIV-stijl, waarvan de traditie beweert dat het toebehoorde aan de Kapucijnenkapel, werd in 1887 gerestaureerd. In 1816, aankoop van een meid van de Kruisafneming door Rubens. Dit vermelde canvas is onlangs gerestaureerd. In 1831 werd een instrument genaamd: "mille chords" in de galerij geïnstalleerd (momenteel onbruikbaar). In 1873 werden de twee grote traveeën heropend, met stijlen uit de 16e eeuw, die de prachtige glazen daken van de heiligdommen van de Maagd en van Sint-Jozef omlijstten.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!