Het is moeilijk te geloven, maar het begint echt - met een grote grijns slingeren we ons op onze zadels in Griekenland en laten we het avontuur beginnen!



Na alle drukte van de afgelopen weken en maanden, al het plannen, uitstellen en inpakken, valt er een hele last van onze schouders en rijden we vrolijk… meer lezen

'Bevriezen de olijfbomen meer dan wij?' is mijn eerste gedachte als ik de eerste bomen zie na de warming-up op weg naar Litochoro. Het is precies 0°C en de regen gaat over in sneeuw - veel aangenamer moet ik zeggen.

Ouch, ik denk dat we de verkeerde banden hebben... Onze slicks draaien op de sneeuw, maar dat houdt ons niet tegen, want ons doel is om op de berg Olympus te skiën in verse poeder.

Met vermoeide benen lopen we stap voor stap richting de hut door een prachtig Grieks bos bedekt met diepe sneeuw en kijken uit naar de avondsoep en de eerste bochten van de volgende dag.

Wat een prachtige zonsopgang hier met uitzicht op de Middellandse Zee - we hadden ons geen mooiere eerste skidag kunnen voorstellen. Maar de wind houdt ook niet tegen...

Het is altijd snel bergafwaarts - soms te snel. We liggen lachend op de grond. Door het opnieuw bevroren smeltwater was een hoek gladder dan verwacht. Er gebeurt niets - vanaf nu: piano.

Eindelijk komt de zon door, maar het is nog te koud voor een korte broek. Maar vandaag gaan we een stukje rijden - de eerste etappe van 100 km staat op de planning, want we kunnen niet wachten om weer te gaan skiën, dit keer in Noord-Macedonië. Dus even snel naar de supermarkt en daar gaan we...

De dag begint met motregen... we kunnen ons betere dingen voorstellen. Maar na de tweede cappuccino houdt niets ons tegen en gaan we op weg voor onze lunchpauze aan het prachtige meer van Vegoritida. De serveerster raadt ons aan om direct naar het skigebied te gaan, want er is verse sneeuw gevallen...

Als regen overgaat in sneeuw en alles ondertussen doorweekt is, maar er nog 50 kilometer te gaan zijn... Niet de makkelijkste dag van de reis vandaag, maar stiekem genieten we er toch een beetje van ;)



We worden ook hartelijk verwelkomd aan de grens en krijgen aanbevelingen voor catskiën en treeruns - HERE WE GO...

Het is niet verrassend dat het allemaal een déjà vu voelt: we vechten opnieuw omhoog op een besneeuwde bergweg richting Baba Mountains (Pelister).

Oh ja... Tweede skidag, kniediepe poedersneeuw in het besneeuwde bos en wij alleen. Wat wil je nog meer?



Misschien een warm, lokaal diner dat op ons wacht in de vallei?



Alles is al voorbereid =)

Jochen lacht naar me, en terecht: het skiën vandaag was geweldig en vanaf hier is het alleen nog maar bergafwaarts naar een warme kamer en lekker eten.

Het motto van vandaag is niet: "Never change a running system". Door alle bagage slingert Max' hele fiets om een onverklaarbare reden. Maar dit probleem wordt opgelost en we trappen, begeleid door een gemotiveerde straathond, in het donker verder richting het meer van Ohrid.

Soms is het allesbehalve eenvoudig om een goed plan te maken - in de vallei is het koud en winderig, inmiddels al donker, de lokale bevolking vertelt ons over wolven en dronken chauffeurs... maar dat alles weerhoudt ons er niet van om de vallei op te rijden richting het Kroab-gebergte op de grens tussen… meer lezen

Helaas moeten we afzien van ons doel om de berg Korab, de hoogste berg van Albanië, te skiën. Op de top is het in de wind onder de -30°C. Niet leuk!



De wind laat ons ook niet alleen op de motoren, het waait hard en koud direct van voren. Langs de kant van de weg ontmoeten we bekende gezichten en worden… meer lezen

Na overleg met onze lokale contacten was het besluit genomen: we moeten de snelweg over om de grens over te steken en besparen ons dus een flinke omweg met veel hoogteverschil.



Met de fiets op de snelweg?! Ja... dus we beginnen de dag behoorlijk zenuwachtig. Het zal minder wild blijken te zijn dan verwacht… meer lezen

Wie wordt er niet graag wakker in een droomskitoergebied zonder andere skiërs in de buurt, om uit het raam te kijken terwijl het nog sneeuwt en de zon langzaam door de wolken breekt?!



Wauw, wat een ochtend. Na een snel ontbijt beginnen we met onze toerski's en wandelen door een dromerig bos. Laten we… meer lezen

De filmploeg is nu vertrokken en wij tweeën staan er alleen voor. We raken maar langzaam weg van de warme plek aan de ontbijttafel, want buiten is het -12°C en moeten we een tijdje alleen maar bergafwaarts rijden, brrr.... we trekken alles aan wat we bij ons hebben, maar onze vingers en tenen bevriezen… meer lezen

Vier camera's draaien tegelijkertijd, terwijl Max geniet van zijn tweede afdaling en gillend van vreugde naar beneden komt - niet zo gemakkelijk om alle actie vast te leggen, maar we doen ons best en nog belangrijker... hoe perfect het hier is.



De zon schijnt. Hoewel we na een lange nachtrust en een ontspannen… meer lezen

Vandaag beginnen we veel eerder - de wekker gaat om 5 uur. In de koelkast staat een enorm lunchpakket op ons te wachten, waarmee we de helft van onze rugzak vullen. Maar later zullen we blij zijn met de sappige sinaasappels op de top.



Stap voor stap door het diepgevroren dal, dan meter voor meter door… meer lezen