Het landgoed Venevitinov in Novozjivotinnoje is het voorouderlijk huis van de familie Venevitinov, een vooraanstaande inwoner van Voronezj. Ze woonden in Troitskaja Sloboda. De gouverneur betaalde hen voor hun diensten in de vesting van Voronezj en schonk hun percelen land. Hij stond hen ook toe belastingvrije handel te drijven. Dmitri Vladimirovitsj Venevitinov, een Russische dichter en criticus en erfgenaam van een adellijke familie, bracht zijn jeugd hier door. Hij kreeg thuis een klassieke opleiding en studeerde Latijn, Duits en literatuur. Hij was een achterneef van de dichter Aleksandr Poesjkin, had contact met hem en werd de inspiratiebron voor Lenski, de held van "Jevgeni Onegin". Poesjkin bezocht de Venevitinovs als familielid en raakte bevriend met de jongere generatie. Dit contact en deze vriendschap hebben Dmitri's werk sterk beïnvloed. De jonge dichter leefde echter niet lang en werd niet eens 22 jaar oud. Hij liep een verkoudheid op nadat hij in lichte kleding een bal had verlaten. Een verkoudheid ontwikkelde zich tot een longontsteking, die artsen niet konden behandelen. Op 15 maart 1827 overleed hij omringd door zijn vrienden en familie.
Vanaf dat moment veranderde het landgoed geleidelijk. Aanvankelijk werden er houten gebouwen neergezet, later vervangen door een stenen gebouw van één verdieping. Ernaast werd een park aangelegd. De Aartsengelkerk werd vlakbij gebouwd. Het landgoed breidde zich uit. In 1826 werden er bijgebouwen, een ijskelder en kelder, bijgebouwen en een stal aangebouwd. Een uitkijkplatform met een bakstenen prieel werd apart gebouwd, vlakbij de rivier de Don. Het gebied werd omgeven door een solide stenen hek. Iets later werd er een tweede verdieping aan toegevoegd. De indeling van het interieur veranderde vele malen, afhankelijk van wie er woonde en waarvoor het werd gebruikt.
Een van de meest ontroerende verhalen gaat over Dmitri Venevitinovs liefde voor Zinaida Volkonskaja. Toen ze in november 1826 uit elkaar gingen, gaf ze hem een ring die hij had gevonden tijdens opgravingen in Pompeii. Hij koesterde deze ring als een teken van zijn liefde. Vier maanden later werd hij getroffen door een longontsteking. Hij verzocht de ring te dragen op het moment van zijn dood. Zijn wens werd vervuld. Toen zijn stoffelijk overschot werd herbegraven op een andere begraafplaats, werd dit juweel verwijderd. Het is nu te bezichtigen in het Staatsliteratuurmuseum.