Volgens de legende woonde er in de oudheid een landeigenaar genaamd Dubrovsky in het dorp Yazvitsy in het district Vladimir. In zijn jeugd was hij officier, maar na zijn pensionering leidde hij een wanordelijk leven, maakte ruzie met zijn buren op het landgoed en, naar verluidt, nadat hij een bende van zijn horigen had gevormd, schuwde hij het niet om roof te plegen op de hoofdweg - "Vladimirka". Later werd de rover echter verliefd op de dochter van een van de landeigenaren, maar haar ouders weigerden hem. Dubrovsky besloot toen de bruid te ontvoeren, maar de achtervolging die hij inzette, haalde de vluchtelingen voorbij het dorp Boldino in, op weg naar Moskou. Als gevolg daarvan trouwde het meisje met een ander. En Dubrovsky, geschokt door de ineenstorting van zijn hoop, veranderde zijn levensstijl volledig, wendde zich tot God, doneerde gul aan kerken en kloosters en bouwde vervolgens een kerk op zijn landgoed. Hij werd ernaast begraven. A.S. Poesjkin reisde in 1830 door Omoforovo. Nadat hij tijdens een bezoek aan de buitenwijken van Yazvitsy (dit dorp heette toen Omoforovo) over de geschiedenis van Dubrovsky had gehoord, was Poesjkin verbaasd dat het dorp waar de geliefden in de buurt waren gevangen, dezelfde naam had als zijn familielandgoed. Zich herinnerend wat hij hoorde, zou Aleksandr Sergejevitsj zijn achternaam hebben gegeven aan de hoofdpersoon van de nieuwe roman, waarbij hij iets ontleende aan de biografie van de landeigenaar van Omoforovo... In 1833 werd A.S. Poesjkins verhaal "Dubrovsky" gepubliceerd.
Het landgoed van landeigenaar P.I. Dubrovsky werd hier in de tweede helft van de 18e eeuw gesticht. Het hoofdgebouw en de tempel waren gebouwd in barokstijl. Het landgoed was goed onderhouden. Er waren: een goed onderhouden, duidelijk afgebakend park achter het landhuis, drie watervalvijvers met een galerij langs de oever, prieeltjes, zwemplekken, boten en nette bijgebouwen.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!