Sinds de jaren tachtig keert Frankfurt am Main – net als in veel andere Europese steden – terug naar de kwaliteiten van de rivieroevers van de stad. Hierbij geldt de filosofie van “wonen en werken aan de rivier” – het doel is om voormalige handelsgebieden te herstructureren tot gemengde stadswijken. Op de plek van het voormalige slachthuis is dit ook het geval: volgens een bekroond stedenbouwkundig plan werd in iets meer dan 10 jaar tijd het nieuwe Deutschherrnviertel gebouwd, met Walther-von-Cronberg-Platz in het midden. Het wordt begrensd door de gebouwen Solitaire 1 (de eerste in een reeks van 12 solitaires aan de oever van de rivier), Florentine Quarter (met zijn arcade), Colosseo en Main Plaza Ensemble (bestaande uit de Main Plaza-toren, het paviljoen en de arcades). Het is het enige ongemeubileerde stadsplein in Frankfurt. Het biedt vrij uitzicht en paden binnen de wijk, naar de stad Frankfurt en naar de Main. In dit geheel past de fontein, die in 2002 in gebruik werd genomen. Het kent geen strakke grenzen en accentueert de ruimte uitsluitend door de waterpartijen. Het ontleent zijn vorm aan de waterfonteinen: ze komen uit 94 sproeiers die in een ring van 20 meter in de verharde grond zijn ingebed - ze borrelen rustig, vormen een dans of schieten tot acht meter de lucht in. Door vaste en permanente elementen te vermijden kan de fontein ook als podium in de wijk gebruikt worden. De fontein wordt een plek voor kerstversieringen wanneer het water in de late herfst wordt uitgeschakeld. Dan staat er een kerstboom in het midden, wat Walther-von-Cronberg-Platz een winters accent geeft.