"Ik maakte kennis met het Johanna Helenen Home door een bezoek aan de dorpskerk van Volmarstein en de Evangelische Waldfriedhof Wetter-Volmarstein. De begraafplaats en het gebouw, dat prachtig is qua structuur, liggen direct aan het kliniekcomplex van de huidige Orthopedische Kliniek Volmarstein aan de Von der Reckestraat 16.
Het gebouw gaat terug naar de Volmarstein-pastor Franz Arndt. Arndt werd geboren op 6 augustus 1848 in de wijk Ruppin in Brandenburg. Zijn vader was al predikant in Sieversdorf. Op aandringen van zijn moeder ging zoon Franz theologie studeren, al neigde hij zelf naar de rechten. Hij kwam in 1875 naar Volmarstein als assistent-prediker om de zieke pastoor Wiegemann, die in 1876 stierf, te ontlasten. Kort daarvoor was Arndt verloofd met zijn dochter Johanna. Na hun huwelijk kregen Johanna en Franz Arndt acht kinderen. De oudste dochter Margarete was lichamelijk gehandicapt. Hij was hier een gepassioneerd predikant, zorgde voor belangrijke impulsen in de gemeenschap en werkte daar 41 jaar als predikant en predikant. Arndt neigde naar de arbeidersbeweging, maar wist ook bedrijven en politici voor zijn projecten te winnen. Hij stichtte een rectoraatsschool, een huis voor gezondheidszorg en ouderenzorg (Haus Bethanien), een clubhuis, een vrouwenhuis en, in 1886, een arbeidersvereniging. Als voorloper van de huidige Evangelische Stichting Volmarstein bouwde hij het eerste zogenaamde “Krüppelheim” in Westfalen. (Destijds was het woord 'kreupel' de gebruikelijke term voor mensen met een handicap.) In 1903 werd hier in een voormalige steengroeve de eerste steen gelegd voor het eerste Westfaalse tehuis voor lichamelijk gehandicapten. Arndt stierf op 19 juli 1917 tijdens een reis naar Rostock.
Arndts strijdmakker was de districtsbestuurder van het district Hagen, Paul Hartmann, die het voorzitterschap van het bestuur overnam. Een gedenkplaat voor het gebouw herdenkt Hartmann. De familie Hartmann steunde de oprichting krachtig. Paul Eduard Hartmann werd geboren op 26 september 1863 in Neubrandenburg. Hij stierf op 7 december 1914 in Limanova als gevolg van een oorlogsverwonding. Op 24 april 1899 werd hem het voorlopige bestuur van het districtskantoor van Hagen toevertrouwd. Op 13 november 1899 werd hij uiteindelijk benoemd tot districtsbestuurder (district Hagen). Hij was onder meer lid van de raad van commissarissen van elektriciteitsbedrijf “Mark” in Hagen. ...
... In het eerste huis van deze instellingen, het Johanna Helenenhuis, was een verdieping voor gehandicapte kinderen. Deze verdieping was verdeeld in drie zones: een vleugel voor gehandicapte meisjes, een vleugel voor gehandicapte jongens en een vleugel voor gehandicapte peuters van gemengd geslacht. Tussen 1947 en 1967 vonden geweld en misdaden tegen gehandicapte peuters en schoolkinderen plaats in de toenmalige orthopedische instelling Volmarstein. Zo’n veertig tot zestig kinderen hebben met alle facetten van geweld te maken gehad. Ze werden onderworpen aan fysiek, maar ook psychisch en, zo bleek later, seksueel geweld. In 1947 verspreidden angst en terreur zich naar het Johanna Helenenhuis met de diakonessen van Königsberg. Toen ze vertrokken, brak een nieuw tijdperk aan. De tijd van horror duurde bijna precies twintig jaar en heeft nog steeds een impact van meer dan een halve eeuw.
De rechtsopvolger, namelijk de Volmarstein Evangelische Stichting, is niet schuldig! Een boek doet verslag van het lijden van de kinderen in het Johanna Helenenhuis in de naoorlogse periode. Het boek “Geweld bij hulp aan lichamelijk gehandicapten – Het Johanna Helenen-huis in Volmarstein van 1947 tot 1967” is ook verkrijgbaar bij de Ev. Stichting Volmarstein." kdwupper.de/johanna-helenen-heim_volmarstein.html
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!