Bij toeval kwamen we er vandaag achter dat er 2 appartementen in zitten. Een voor 2 personen en een voor gezinnen. Zou best aardig moeten zijn. Vooral met een heerlijk strand. Helaas was de kerk gesloten. Het is nog steeds een heel mooi pand.
Monumentaal architectonisch complex dat door zijn harmonieuze schoonheid en zijn lange en roerige verleden de aandacht trekt van kenners en voorbijgangers. Het neoklassieke uiterlijk, het enige voorbeeld hiervan in Istrië, dateert uit 1839 en is te danken aan de Franse architect Le Terrier de Manetot. Op de plaats van een bestaand gebouw met vier torens werd een elegante rechthoekige villa met twee verdiepingen gebouwd, aan de voorkant geflankeerd door twee gebouwen met vrijwel identieke uitstraling. De architect de Manetot respecteerde de voorgaande stijlperiode door de barokke kerk Saint-Jean-Baptiste (gewijd in 1783), gelegen ten oosten van het hoofdgebouw, intact te laten en er een nieuw gebouw voor neer te zetten (de residentie van de kapelaan), met een architectonisch identiek uiterlijk aan dat van de kerk. De spiegelende weerspiegeling accentueert de symmetrie van het hoofdgebouw sterk en leidt ons, door wat ooit een goed onderhouden tuin was, naar een imposante poort die het architectonische complex scheidt van de zeekust. Een kleine pier getuigt ervan dat de villa vroeger vanaf de zee bereikbaar was.
Halverwege de 13e eeuw werd het verlaten en kwam het in handen van de bisschoppen van Novigrad-Cittanova. In 1273 schonk bisschop Nicolaas het landgoed aan de rijke familie Sabini uit Capodistria, die het liet renoveren. Daarom kreeg het voormalige klooster de naam Kasteel Dajla (Castrum Dailae). In 1736, omdat de familie Sabini geen erfgenamen meer had, kwam het in handen van de Grisoni graven van Capodistria. In de eerste helft van de 19e eeuw werd het omgebouwd tot zomerresidentie. Na een familietragedie bood graaf Francesco Grisoni de villa in 1835 aan de benedictijner monniken van Santa Maria di Praglia (Padua) aan, op voorwaarde dat zij zich zouden inzetten voor het bevorderen van het onderwijs in de regio. Het klooster bleef in gebruik tot 1948, het jaar waarin Istrië overging in het socialistische Joegoslavië van Tito. Tot 1989 fungeerde het voormalige klooster als bejaardentehuis en hospice voor armen. Sindsdien verkeert het in een staat van verlatenheid. In 2011 was het onderwerp van een geschil tussen de Heilige Stoel, het plaatselijke bisdom en de Kroatische regering, met als onderwerp de teruggave aan de Kroatische katholieke kerk.