De Transfogarash High Road (Roemeens: Drumul Transfăgărăşan of kortweg Transfăgărăşan) is een 2042 meter hoge pasweg in Roemenië. De weg verbindt de Argeş-vallei in Groot-Walachije met de Olt-vallei in Transsylvanië en doorkruist het Făgăraş-gebergte - een bergketen in de Transsylvanische Alpen. De Transfogarash High Road maakt deel uit van de 151 kilometer (149,82 km) lange, zuid-noord nationale weg (Drum național) DN 7C. Beschrijving van de noordzijde naar beneden:
Vanaf het Bâlea-meer slingert de weg in vele kronkelige bochten in het Bâlea-natuurreservaat (Valea Bâlii)[5] naar Transsylvanië.[6] Op een hoogte van ongeveer 1600 m ligt de rotsdoorbraak “Poarta Întâlnirii” (Poort van Ontmoeting), de plaats waar de noordelijke en zuidelijke bouwteams elkaar in 1974 ontmoetten. Iets verderop, op ongeveer 1200 meter hoogte, is er een tweede rotsdoorbraak genaamd “Poarta Geniștilor” (Poort van de Pioniers). Verder voorbij de Bâlea-waterval (Cascada Bâlea) leidt de Transfagarascher-hoogweg naar de stad Cârțișoara in het district Sibiu en na nog eens vier kilometer eindigt de verhoogde weg bij de kruising met de nationale weg DN 1 - onderdeel van de Europese route 68. Een derde van de route loopt aan de noordkant van het Fagara-gebergte en was tevens het iets moeilijkere deel van de route om aan te leggen. Omdat laaghangende wolken hier in de Bâlea-vallei af en toe het zicht belemmeren, wordt de Transfagara High Road ook wel de weg in de wolken genoemd.
De wegenbouw zou officieel zijn begonnen op 10 maart 1970. Namens het toenmalige staatshoofd Nicolae Ceaușescu was de verhoogde weg bedoeld om naast een militair doel ook een toeristisch doel te vervullen, veroorzaakt door de gespannen relatie met de toenmalige Sovjet-Unie na de gebeurtenissen van de Praagse Lente. De wegverbinding over het hooggebergte was bedoeld om snelle troepenbewegingen mogelijk te maken. Na vier en een half jaar bouwen werd de straat op 20 september 1974 geopend. Mijnwerkers, bouwvakkers en bouwtechnici waren bij de bouw betrokken; de meerderheid waren soldaten van Regimenten 1 van Râmnicu Vâlcea en 52 van Alba Iulia. De aanleg van de weg eiste talloze levens. Officieel worden er 40 doden gemeld;[3] hedendaagse getuigen vermelden echter 400 doden bij de Vidraru-dam,[7] en anderen spreken van 400 doden bij de Bâlea-tunnel.[8] Een preciezer aantal sterfgevallen als gevolg van de aanleg van de weg is daarom onbekend.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!