Het Mavrovo Nationaal Park (Macedonisch Национален Парк Маврово Nacionalen Park Mavrovo, Albanees Parku Kombëtar i Mavrovës) is het grootste van de vier nationale parken in Noord-Macedonië. Het werd opgericht in 1949 en heeft een oppervlakte van 731 km². Het ligt in het noordwestelijke deel van Noord-Macedonië, ten zuidwesten van de stad Gostivar. Oorspronkelijk had het nationale park een oppervlakte van 118 km². In 1952 werd het uitgebreid, tegelijkertijd met het Mavrovo-meer - een meer op 1233 km hoogte. J. liggend, reservoir van 13,7 km² - aangelegd dat de omgeving van elektriciteit voorziet.[1] Het dorp Mavrovi Anovi, dat door het meer werd overstroomd, werd ten noorden van het meer herbouwd. Het hoogste punt van het nationale park is de Korab-piek.
Het nationale park wordt door toeristen gebruikt om te wandelen, fietsen en skiën; er zijn hotels, vakantiehuizen en skiliften. Wandelpaden zijn slechts af en toe gemarkeerd. Bezienswaardig zijn onder meer de Duf-waterval bij Bituše, het dorp Galičnik en het Sveti Jovan Bigorski-klooster.
Grote delen van het nationale park bestaan uit grasland, aangezien begin jaren vijftig grote stukken bos zijn gekapt om de toenmalige intensieve schapenhouderij mogelijk te maken. Op grotere hoogte groeien vooral de fijnspar en de gewone beuk, en op lagere hoogte groeien ook verschillende soorten eiken. Diersoorten die in het nationale park voorkomen zijn onder meer de westelijke rotsmuis, de Martino-sneeuwmuis, de westelijke blinde muis, de Balkanmol, verschillende soorten spitsmuizen en vleermuizen; ook otters, wilde katten, lynxen, wolven en bruine beren, evenals talrijke zeldzame amfibieën, reptielen en insecten. Er waren plannen voor twee waterkrachtcentrales in het nationale park, wat het voortbestaan van de Balkanlynx in gevaar zou hebben gebracht. Het park herbergt de belangrijkste verschijning van de ernstig bedreigde lynxsoort. Een campagne van de milieuorganisatie Eko-svest, onder leiding van Ana Čolović Lešoska, resulteerde erin dat in 2016 de bouwvergunning van het project werd ingetrokken.
Een deel van het nationale park, namelijk de vallei van de rivier de Dlaboka Reka (“Diepe Rivier”) die door het nationale park stroomt, werd opgenomen in het transnationale natuurlijke werelderfgoed “Oude beukenbossen en oerbeukenbossen van de Karpaten en andere regio’s van Europa ” in 2021.[4]
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!