In de 9e eeuw werd een castrum, een houten kasteel gebouwd op een aarden heuvel, gebouwd om de Vikingaanvallen tegen te gaan die eerder de stad Durivum (Saint-Georges-de-Montaigu) hadden geplunderd. Om strategische redenen werd dit fort gebouwd op een rotspunt op de samenvloeiing van de rivieren Maine en Asson. Maurits I van Montaigu, de eerste bekende heer, was getuige van de inwijding van de kerk van Saint-Nicolas de la Chaize-le-Vicomte in 1099. Zijn opvolger tot 1174 was Brient I van Commequiers, getrouwd met zijn dochter Agathe van Montaigu. Later volgden zijn kleinkinderen Brient II, Maurits II "de Jongere" en Marguerite hem op. Mogelijk was het deze Brient II die in 1218 de romaanse donjon liet bouwen, een grote vierkante toren met platte hoektorens. Hij verwijderde ook de houten palissade en verving deze door een brede gracht die doorliep tot aan de Sint-Jorispoort. De Montagues (ook bekend als Belleville door huwelijk rond 1180) zwoeren trouw aan de Plantagenets, Hendrik II, Richard Leeuwenhart en Jan Lackland. Margaretha van Belleville-Montaigu, dochter van Brient de Montaigu en Agnès de Belleville, kleindochter van Maurits I van Montaigu, zus van Maurits II van Belleville-Montaigu, trouwde in 1203 met Hugo van Thouars. In 1227 gaf het echtpaar zich over aan Filips Augustus middels een huldeceremonie. Hugo van Thouars stierf in 1229 en Margaretha hertrouwde in 1235 met de hertog van Bretagne, Mauclerc, wiens echte naam Pierre de Dreux was. Margaretha van Montaigu stierf in 1241, kinderloos. De heerschappij van Montaigu viel in handen van haar neef, Maurice III de Belleville-Montaigu (dc 1297; zoon van Maurice II). Hij werd heer van Montaigu na de dood van Mauclerc in 1250, en zijn zoon Maurice IV (dc 1292) verzekerde de opvolging via zijn kinderen Jeanne (d. 1284 Geoffroy II David de La Flocellière) en Maurice V de Belleville-Montaigu (hij trouwde met 1° Sibylle, dochter van Geoffroy VI de Châteaubriant, daarna 2° Isabelle / Létice de Parthenay, dochter van Guillaume V Larchevêque de Parthenay). Jeanne de Belleville (ca. 1300-ca. 1359), dochter van Maurits V van Montaigu en Létice van Parthenay, trouwde in 1328 voor de tweede keer met Olivier IV van Clisson. Olivier IV werd tijdens de Honderdjarige Oorlog onthoofd nadat hij ervan verdacht werd een "misdrijf" tegen de Engelsen te hebben gepleegd. Uit wraak werd Jeanne kaper met haar kinderen Olivier V en Jeanne de Clisson en werd ze verbannen uit het koninkrijk Frankrijk. Terwijl ze Franse schepen aanviel, werd het fort van Montaigu, volgens het Verdrag van Brétigny-Calais, bezet door de Engelsen. Een garnizoen van deze schepen plunderde de omgeving. Jeanne verloor haar schip en trok zich met haar kinderen terug naar Engeland. Olivier V, inmiddels volwassen, sloot zich aan bij de Franse koning, herwon zijn bezittingen in 1362 en vocht met Bertrand du Guesclin tegen de Engelsen. In 1373 slaagden Olivier en Bertrand erin de Engelsen uit Montaigu te verdrijven, en Olivier droeg de heerschappij over aan zijn zuster Jeanne, die getrouwd was met een Engelse kapitein, Jean Harpedenne. Deze laatste koos in 1373 de kant van de Franse koning en werd Jean de Belleville. Zijn kleinzoon, Jean III, trouwde in 1433 met de halfzus van Karel VII, Marguerite de Valois. Lodewijk I van Belleville volgde Jean III op. Koning Lodewijk XI adviseerde hem de stad tussen 1464 en 1468 te versterken om haar te beschermen tegen de Bretons.
Oorspronkelijk bevond zich een ovaalvormige omheining, geflankeerd door een tiental torens en een poortgebouw, gelegen in het noordoosten. De versterkte stad bevond zich ten noorden van de vesting en strekte zich iets naar het oosten uit. Een droge gracht scheidde de versterkte stad van de vesting. Een barbacane beschermde het poortgebouw. Een romaanse donjon van het type Niort, met een binnenplaats en een kleine omheining, bevond zich op de binnenplaats van het kasteel, ongeveer in het midden in noord-zuidrichting en gelegen in het westen. De versterkte stad strekte zich uit vanaf de Rue de Gaulle, ter hoogte van de Carré de l'Europe (de porte de Nantes), vervolgens liepen de wallen door langs de Rue de la Place du Champ de Foire en liepen vervolgens terug naar beneden over de Esplanade des Olivettes, waar zich een poort bevond richting de rotonde van de Rue des Jardins (porte de Tiffauges). Vervolgens liepen de wallen langs de Asson om vervolgens omhoog te gaan via de Rue du Pont Jarlet en rond de barbacane niet ver van het presbyterium. De droge grachten rondom de stad waren in de 15e eeuw 16 meter diep, tegenwoordig zijn ze beplant met bloemen en vormen ze het onderwerp van verschillend gekleurde vierkanten die dit deel van de wallen versieren.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!