Carloforte ligt op het eiland San Pietro en vormt samen met het nabijgelegen eiland Sant'Antioco de Sulcis-archipel. Het behoort tot het circuit van de "mooiste dorpen van Italië".
Het behoudt de taal en cultuur van de oprichters, de vissersfamilies die oorspronkelijk uit Pegli kwamen en afkomstig waren van het Tunesische eiland Tabarka, waar ze sinds de 16e eeuw woonden. In 1738 kregen de Tabarchini toestemming van koning Carlo Emanuele III om het eiland San Pietro te koloniseren, onbewoond en bekend als "van de sperwers" sinds de tijd van de Fenicische nederzetting (8e eeuw voor Christus), gevolgd door de Punische met een tempel. en necropolis. Ongeveer 40 jaar later stichtten dezelfde vissers Calasetta op het aangrenzende eiland Sant'Antioco.
Carloforte (Ligurisch: U Pàize) is een Italiaanse gemeente in de provincie Sulcis Iglesiente in de autonome regio Sardinië. Het omvat hoofdzakelijk het eiland San Pietro, ongeveer 10 km uit de zuidwestkust van Sardinië, en enkele andere onbeduidende eilanden van de Sulcis-archipel. Het stadje met 5983 inwoners (31 december 2022) is de enige nederzetting op het eiland San Pietro.
In 1542 verlieten de inwoners van Pegli en de omliggende gemeenschappen hun thuisland aan de Ligurische kust in het kielzog van de Lomellini, een adellijke handelsfamilie uit Pegli en Genua, en vestigden zich op het eiland Tabarca voor de kust van Tunesië, waar ze tot 1735 naar koraal doken. Toen de koraalwinning en daarmee de belasting op de Lomellini steeds verder afnam en daardoor niet meer voor alle partijen rendabel was, en de conflicten met de moslims heviger werden, deed koning Karel Emanuel III een voorstel. Op initiatief van de architect Augusto de la Vallée uit Piemonte deed de koning van Savoye het aanbod om zich te vestigen op het nog steeds onbewoonde eiland San Pietro. Een deel van de Tabarchini onder leiding van Agostino Tagliafico accepteerde het aanbod en vestigde zich in 1738 op het eiland voor de kust van Sardinië. Ter ere van de koning noemden ze de nieuwe stad Carloforte (“Karel de Sterke”). In de loop van de tijd kwamen er ook andere emigrantenfamilies rechtstreeks uit Ligurië, die bijdroegen aan de versterking van de kleine, opkomende gemeenschap. In 1798 werd Carloforte aangevallen door piraten en werden ongeveer 900 inwoners gevangen genomen en als slaven vastgehouden in Tunis; een van hen werd de moeder van Bey Ahmad I al-Husain. Na vijf jaar konden ze eindelijk worden verlost. De delen van de oude stadsmuur en het fort die vandaag de dag nog bewaard zijn gebleven, getuigen van deze barbaarse invasie. De bevolking, vanwege hun oorsprong ook wel Tabarchini genoemd, verenigde de steden Carloforte op het eiland San Pietro en de naburige gemeente Calasetta op het nabijgelegen eiland Sant'Antioco. Een kleiner deel van de emigranten uit Tabarca trok richting de Spaanse kust naar Alicante en stichtte daar de stad Nueva Tabarca. Hoewel deze kolonie nog steeds een aantal van haar oorspronkelijke achternamen heeft, is ze qua taal en gewoonten overgenomen door de Spaanstalige gemeenschap. De Tabarchini leven verspreid over de hele wereld, vooral in Genua, aan de Ligurische kust, in Gibraltar, in Boca bij Buenos Aires en in andere havensteden. Geschat wordt dat het in totaal om 18.000 mensen gaat.
Vertaald door Google •
Maak een gratis komoot-account aan om nog 3 andere tips van insiders te krijgen.