Daar kunt u een unieke mix van romaanse architectuur en middeleeuwse geschiedenis ontdekken. De kerk, die dateert uit de 11e of 12e eeuw, heeft een karakteristieke toren en een strenge 15e-eeuwse gevel. Mis de intrigerende barlong-koepel van het transept en de overblijfselen van Merovingische sarcofagen bij het koor niet.
Als opvolger van een Merovingische kerk waarvan de overblijfselen in 1951 werden ontdekt (evenals een begraafplaats uit de 6e eeuw), zou de fundering van de huidige kerk uit de 10e of 11e eeuw kunnen dateren. min of meer zijn huidige uiterlijk. De klokkentoren werd tijdens de Honderdjarige Oorlog verwoest en vervolgens in de 15e eeuw met de gevel herbouwd. Een brand als gevolg van een hevige storm trof de klokkentoren in 1943. Het bovenste gedeelte werd opnieuw geïnterpreteerd door de toevoeging van vierkante baaien, waardoor het een defensief karakter kreeg. De leistenen torenspits is niet omhoog gegaan. De Saint-Pierre-kerk is een Romaans gebouw met bepaalde archaïsche kenmerken. De gevel, van grote strengheid, dateert uit de 15e eeuw. Het is bijna verstoken van versieringen en bestaat uit een gebroken gebogen portaal met prismatische lijstwerk, begrensd door een gotische nis (aan de rechterkant) en met daarboven een smalle travee. Het schip, voorheen verdeeld in vijf traveeën, heeft er nu nog maar vier, gescheiden door kolommen ondersteund door pilasters. Het geheel was oorspronkelijk bedekt met spitsbooggewelven, vernietigd in 1837, vervangen door een booggewelf en vervolgens op zijn beurt gedemonteerd. Het schip is bedekt met een zichtbaar raamwerk. Grote transeptbogen bakenen het vierkant van het transept af, bedekt met een lange koepel op squinches. De dwarsbalken zijn bedekt met een spits tongewelf en verlengd met apsidiolen. Halfronde arcades, ondersteund door fijne zuilen met kapitelen versierd met planten- of geometrische motieven, accentueren de muren van de apsis, bedekt met een ovenbodem waar sporen van fresco's uit de 12e eeuw zichtbaar zijn, hoewel gedegradeerd. De muren van het schip, het transept en een deel van het koor bevatten sporen (uit de 17e eeuw) van de begrafenisliteratuur van een heer van Mornac. De buitenkant biedt aan de noordelijke muur de overblijfselen van een romaans portaal (11e eeuw). Het nachtkastje, typisch voor de romaanse Saintongeais-stijl, bestaat uit 3 horizontale registers, begrensd door koorden. Het laatste niveau bestaat uit een arcade die bestaat uit gebogen arcades, gedragen door kolommen met kapitelen versierd met planten-, dieren- of geometrische motieven. Het geheel wordt bekroond door een kroonlijst met modillions waarin dieren en menselijke of demonische gezichten zijn weergegeven. Steunkolommen met daarop kapitelen versierd met dooreengevlochten en gestileerde planten accentueren de muren
De SAINT-PIERRE-kerk domineert het dorp vanaf de versterkte klokkentoren. Het romaanse gebouw is in veel opzichten origineel en herbergt een lettertype gemaakt van echte schelp. Vanaf de zijkant bereik je de kleine tuin aan het bed, goed verborgen. Stenen sarcofagen (Merovingisch of Karolingisch, afhankelijk van de bronnen) getuigen van de archeologische opgravingen die de kerk heeft ondergaan. Er zijn veel verhalen in Mornac, maar die van de brand van 2 augustus 1943 markeerde de identiteit van het dorp. De klokkentoren had inderdaad niet altijd dit uiterlijk. Het had de meer traditionele vorm van een pijl totdat de bliksem erop insloeg. Veel jonge studenten komen naar Mornac-sur-Seudre om deel te nemen aan de opruiming en de opgravingen die daarop volgen. Verleid door de lokale sfeer bleven veel mensen en openden de eerste ambachtelijke werkplaatsen van het dorp, waarvan sommige nog steeds aanwezig zijn, zoals aardewerk en leer.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!