De eerste vermelding van het gebied in geschreven bronnen dateert uit 1675. Het landhuis werd voor het eerst genoemd in de 18e eeuw. in de tweede helft, in 1782. toen de toenmalige eigenaar van het landhuis, N. Ragoža (Pools: N. Rogoża), toestemming kreeg van het bisdom Vilnius om een kapel op het landhuis te bouwen. 1807 de eigenaar van het landhuis - graaf Ludvikas Pliateris - bouwde een nieuwe kapel. Sindsdien heet het landhuis Pšijazn (Pools: Przyjaźń). 19e eeuw In de jaren 1920 en 1930 werd het landhuis gekocht door Jonas Kaminskis, later door Ignotas Kaminskis. Het landgoed behoorde tot: Antakmenė, Ažušilė, Ažumiškė, Baltamiškė, Balininkai, Bajori, Budriai (nu in Ignalina), Buivyliškės, Dziediškės, Gaidižiai, Gaveikkainai, Kilatrakis, Kiryliškės, Kaneišiai, Kudrašiškės, Labučiai, Navakis, Petriškės, Pashvoginės, Poviliškės, Padvarii, Rumšėnais, Rimšaičiai, Strigailiškis. 1912-1913 het landgoed ging naar Aristarchus Pimenov (voorzitter van de Antiquarische Gemeenschap van Vilnius?). Dit landgoed is gebouwd in 1915. overgelaten aan zijn zus Elena Dorochova, die in 1924 droeg het beheer van het landhuis over aan haar echtgenoot Joachim Dorochov, die het beheerde tot 1939. 1940 het landgoed wordt genationaliseerd. Het wijkkantoor, cultureel centrum, bibliotheek, telefooncentrale, enz. werden gevestigd. (Wikipedia)
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!