Bij de herinrichting van de markt in 2008/09 kreeg het centrale plein in Oelsnitz de fraaie fontein. Het waterornament is ontworpen door de Rößnitz-beeldhouwer Peter Luban. Een legendarische traditie, die ook verwijst naar de bijnaam van de Oelsnitz, was de inspiratie voor de fontein. De inwoners van de stad worden "de Sperken" genoemd. Zo staat het in een legende die volgens de huidige kennis teruggaat tot de Oelsnitz-auteur en dialectschrijver Karl Völkel (1869 tot 1934). Zoals hij in 1907 in het "Leipziger Tageblatt" schreef, transformeerde een tovenaar ooit het Oelsnitz-volk in Sperken (mussen, mussen), net toen ze op het punt stonden de sinistere man over te dragen aan de brandstapel op de Galgenberg. De afzonderlijke afleveringen van de legende zijn verwerkt in de sculpturen van de fontein en resulteren in een levendig opspattend waterspel. De fontein is een populaire ontmoetingsplaats geworden voor de inwoners van Oelsnitz en gasten. Bron: vogtland-tourismus.de/de/poi/brunnen/sperkenbrunnen-oelsnitz/61178321
De fontein bevindt zich op het marktplein voor het stadhuis. De prachtige figuren in het midden van de fontein en de schattige mussen op de rand van de fontein vertellen een lokale legende met plaquettes: +++ "Op een dag vestigde zich een vreemde man in Oelsnitz. Hij was lang, mager en had een doffe huid. Hij kende ook allerlei remedies en had helderziende gaven. Daarna werden de zaken steeds vreemder in Oelsnitz. Uiteindelijk verdachten de burgers de vreemdeling ervan een tovenaar te zijn. De raad liet hem arresteren. Tijdens het proces werd bewezen dat hij tovenarij had bedreven en hij zou zeker levend verbrand worden. Het nieuws van de arrestatie en veroordeling van de man verspreidde zich tot in Beieren, Bohemen en natuurlijk het naburige stadje Plauen. Hij had overal al onheil aangericht, waardoor de menigte op de dag van de executie groot was. De beulen brachten de vreemdeling snel naar de brandstapel en bonden hem vast. Maar het aansteken van het vuur leverde problemen op. Overal waar het vuur werd aangestoken, doofde het ook weer. Nu de Veroordeelden aan de galg.
Te midden van geschreeuw en vervloekingen van de toeschouwers beklom hij de ladder. Bovenaan draaide hij zich om en keek somber naar de toeschouwers. Zij, doodstil van angst, durfden zich niet te bewegen. "Zo stil ineens, jullie mussen?" vroeg hij, gooide zijn hoed in de menigte en alle inwoners van Oelsnitz veranderden in mussen. Hij slaakte een schrille kreet naar de inwoners van Plauen die waren aangekomen. De mensen verdwenen en in hun plaats woei een windvlaag, die met volle kracht de mussen in blies. Al snel lag de eerste van hen dood op de grond. De stadsambtenaren smeekten de vreemdeling de betovering op te heffen; in ruil daarvoor zouden ze hem zijn leven sparen. Maar hij lachte slechts en verdween in het niets.
Een tijdlang heerste er totale chaos op de galgenheuvel van Oelsnitz. De wind van Plauen waaide tussen de onthoofde, handenwringende rechters en de krijsende mussen van Oelsnitz. Toen kraste een raaf op de bovenste sport van de ladder. Toen de rust was wedergekeerd, kraakte het: "Mussen en wind, zo was het en zo is het tot de kindskinderen." De spookachtige stemming verdween en de raaf vloog weg.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!