Tijdens de 15e en 16e eeuw zijn we langs de Adriatische kust getuige van de bouw van een reeks anti-landingstorentjes: de "Torre sul Porto" is een typisch voorbeeld van deze constructies (nog steeds aanwezig in Abruzzo, maar bijna volledig verdwenen in Marche ). Met de intensivering van de handel over zee werd in feite een andere organisatie van de "haven van Ascoli" noodzakelijk, die moest worden verdedigd tegen de invallen van piraten en bandieten en tegen de verspreiding van epidemieën. De "toren aan de haven" werd gebouwd in de eerste helft van de 16e eeuw: op 18 november 1543 deelde de Lombard Mastro Battista Raffaele van Como aan de stad Ascoli de bouw van de toren nabij de rivierhaven mee; de werken aan de achthoekige toren eindigden in 1547. Tegen het midden van de zeventiende eeuw verspreidde de pest zich als een lopend vuurtje en daarom werd in 1673, om het Ascoli-gebied te beschermen tegen de komst van buitenlandse goederen, een nieuwe rechthoekige constructie gebouwd waarin de toren gedeeltelijk was opgenomen zelf. Deze nieuwe structuur was bedoeld om een permanente gewapende bewaker te huisvesten voor de verdediging van de haven en voor gezondheidstoezicht. De huidige structuur van het gebouw wordt gekenmerkt door een samengesteld plan dat bestaat uit een groot centraal lichaam met een rechthoekig plan genaamd "casone", en een kleinere structuur met een achthoekig plan dat gedeeltelijk in het eerste is ingevoegd. Beide constructies hebben zichtbaar metselwerk van baksteen dat bestaat uit regelmatige banen die alleen worden onderbroken door een eenvoudig frame van touwbanen (koord), ook gemaakt van stiervormige bakstenen en met gebruik van korte stenen elementen die alleen in de hoeken van het grootste gebouw zijn geplaatst. In de loop van de tijd zijn de oude openingen, schietgaten en deuren deels vervangen door grotere ramen die zowel op de hoofdgevel als op de zijgevels met een onregelmatig en asymmetrisch ritme worden herhaald, waardoor de invulpanelen van wellicht oudere openingen in de metselwerk. Binnen in het gebouw bevinden zich de smalle kamers van de zestiende-eeuwse toren waar de criminelen werden gedegradeerd en vervolgens gebruikt als woning door de families van lokale deelpachters (het gebouw is plaatselijk ook bekend als het "Olivo-huis", naar de naam van de laatste bewoner). De dakbedekking van zowel de zestiende-eeuwse toren als de "casone" werd in de negentiende eeuw vervangen door een houten constructie waarop de terracotta dakpannen en de dakpannen rusten. Het interieur van het gebouw is momenteel onbewoonbaar en vereist ingrijpende renovatiewerken. Aan de zijkanten van het hoofdportaal waren de kamers bedoeld voor de beschutting van het vee (zuidzijde), voor de opslag van granen en voor de agrarische en maritieme loods (noordzijde); deze kamers, samen met andere bijgebouwen gebouwd in de tweede helft van de 20e eeuw, werden verwijderd in de conservatieve restauratiewerken van de externe delen in de jaren 2011-2012, met uitzondering van de structuur aan de zuidkant (voormalige stal). Hier is de bouw gepland van een klaslokaal met ongeveer 30 zitplaatsen voor milieueducatieve activiteiten en een infopunt, terwijl het terras erboven een bevoorrecht observatiepunt van het landschap en de vogels zal worden; helaas zijn deze werken al jaren geblokkeerd en daarom is de Torre sul Porto momenteel gesloten en onbruikbaar. Om het belang van dit pand te vergroten, is de ligging in het "Sentina Regional Nature Reserve". Gelegen ten noorden van de monding van de Tronto-rivier, is het een brak moeras waarin slechts zeer weinig landelijke gebouwen staan en dat een wetland heeft van groot biologisch en vogelleven. Helaas wordt het momenteel bedreigd door ernstige kusterosie, waarbij de zee nu de rand van de "Torre sul Porto" bereikt.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!