Het Parco del Seminario is een groen gebied van ongeveer dertig hectare dat dicht bij de stad oprijst en wordt gekenmerkt door een onregelmatige omtrek die wordt omspoeld door het water van de Noncello.
Het is eigendom van het bisdom Concordia en Pordenone en werd in 2004 in bruikleen gegeven aan de gemeente Pordenone: een voorziening die het openbare natuurlijke erfgoed dat beschikbaar is voor de burgers aanzienlijk heeft vergroot.
Het kenmerkende element van het Seminariepark zijn de goed onderhouden en gemaaide gazons om tijdens het zomerseizoen ruwvoer te verkrijgen. Dit zijn dus plantengemeenschappen die door de mens zijn ontstaan en in stand worden gehouden, gevestigd op diepe, kleiachtige, matig vochtige en voedselrijke bodems, die ooit overal in de vlakte van Friuli aanwezig waren omdat ze werden gebruikt voor de productie van hooi; ze bevinden zich momenteel in een fase van duidelijke achteruitgang, als gevolg van een groot aantal bijdragende oorzaken, zoals verlatenheid, omvorming tot akkers of vernietiging als gevolg van de uitbreiding van stedelijke, industriële en wegeninfrastructuur.
Recente restauratie-ingrepen voor recreatieve doeleinden hebben geresulteerd in de aanleg van paden, de aanleg van bruggetjes langs de irrigatiesloot die de onverharde weg flankeert, het planten van bomen bij de wandelpaden en het plaatsen van enkele banken, waardoor het comfortabel en eenvoudig is om de bezoek aan dit belangrijke naturalistische park van de stad.
Naast de weidevegetatie is het langs de Noncello en in het gebied van de seminariegebouwen mogelijk om planten te observeren die typisch zijn voor oever- maar ook bosomgevingen, dankzij het pad dat langs de waterloop loopt. In de herfst krijgen populieren, wilgen, platanen en esdoorns felle kleuren die een opvallend chromatisch contrast vormen met het intense groen van de weiden en het blauw van de lucht.
De fauna van het Seminariopark is bijzonder rijk aan soorten, zowel door de belangrijke uitbreiding van het district als door de verschillende biotopen die er te zien zijn. Het grootste deel van het park wordt vertegenwoordigd door de grote maaiweiden die de aanwezigheid mogelijk maken van de typische soorten open omgevingen met schaarse bomen en heggen zoals bijvoorbeeld de zanger, de kleine klauwier en de struik.
Aan de Noncello en in de tuin van het gebouw waarin het bisschoppelijk seminarie is gevestigd, laten de vele grote bomen de vestiging toe van een fauna die meer verbonden is met bossystemen zoals bijvoorbeeld de grote bonte specht.
In de waterlopen die met de rivier in verbinding staan, is het daarentegen gebruikelijk om de grijze reiger, de kleine zilverreiger, de kleine roerdomp, de aalscholver, de kleine marangone, de fuut, de meerkoet, het waterhoen, de waterral en de Wilde eend.
Dankzij de uitgestrekte weiden kan dit park onder de zoogdieren een soort opnemen die typisch is voor de prairies, die het authentieke embleem van dit groene gebied vertegenwoordigt. Het is de haas die met enige aandacht kan worden waargenomen, aangezien hij over het algemeen de neiging heeft om de weilanden te bevolken die het verst verwijderd zijn van de fiets-voetgangersweg die langs de Noncello loopt.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!