De natuurlijke plaats van de fontein van Tonne komt overeen met een lijn van oplevende bronnen die we volgen op de helling van de rechteroever van de Charente-vallei; ze komen overeen met de ontsluiting van de basis van een bank van kleiachtige kalksteen uit het Boven-Jura. In dezelfde geologische situatie vinden we de fontein van La Faye, die van Font des rentes, de bron van Ladoux in Marsac, de Font Pélerine niet ver van Bouchauds, evenals verder naar het zuiden, de Breuillerie en de Pierre Levée op de gemeente van Trois Palis. Zoals bij elke hydrogeologie van het karsttype, komt het water uit de fontein na een lange ondergrondse reis in de open lucht aan; ook in periodes van laagwater in de zomer of ernstige droogte blijft de bron bevoorraad. Een smalle pijp die in de rots is uitgehouwen, maakt het mogelijk om het water te concentreren op de plaats van uitgang. De zeer hoge concentratie carbonaten in het water zorgt ervoor dat deze neerslaan in de vorm van stolling van poreus gesteente dat naar het bovenste bassin van de fontein stroomt. De fontein is ook een gunstige omgeving voor een microfauna van amfibieën, kikkers en salamanders, en op de oevers eromheen verschijnen elk jaar pinksterorchis purpurea (orchideeën). Het dorp Tonne was pas vanaf 1966 aangesloten op stromend water, dus de fontein werd tot die tijd gebruikt. Het werd in 1992 gerestaureerd door de inwoners van Vindelle en vervolgens in 2001 via een integratieproject waarbij de bestrating eromheen werd hersteld. Het pad staat vermeld op een pelgrimsroute naar Santiago de Compostela.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!