Fontana San Carlo alle Quatro. Op een klein kruispunt vind je op alle vier de hoeken fonteintjes uit de tweede helft van de 16e eeuw. De twee liggende vrouwelijke beelden stellen Juno en Diana voor, de mannelijke figuur is de Nijl en de andere riviergod staat voor de Tiber. Andere bronnen vermelden een voorstelling van trouw en dapperheid. Twee andere alle Quattro Fontane. De Sant’Andrea al Quirinale was het laatste bouwwerk van Bernini. Twee jaar na de voltooiing overleed hij. De San Carla alle Quattro Fontane daarentegen, was het eerste bouwwerk van Borromoni als meester. bouwwerken hier zijn de kerk Sant’Andrea al Quirinale en het wat kleinere godshuis San Carlo.
Het complex van de Vier Fonteinen werd gebouwd onder het pontificaat van Sixtus V (1585-1590) om het belangrijke kruispunt op de Quirinale-heuvel tussen de Strada Pia (de huidige Via XX Settembre en Via del Quirinale) en de Strada Felice (de huidige Via Quattro-fonteinen en Sixtijnse).
De Strada Felice werd door Sisto V zelf geopend om zich bij de kerk van S. Croce in Gerusalemme te voegen met de Trinità dei Monti, die door de basiliek van S. Maria Maggiore loopt
De fonteinen zijn gebouwd op kosten van de eigenaren van het naburige land in ruil voor gratis concessies van Acqua Felice. Muzio Mattei was verantwoordelijk voor de bouw van twee fonteinen, die op de hoek van zijn gebouw (later eigendom van Albani Del Drago) en die in overeenstemming met de toekomstige kerk van S. Carlino; Antonio Grimani, bisschop van Torcello, bouwde die op de hoek van het huidige Galloppi-Volpi-paleis, terwijl Giacomo Gridenzoni die op de hoek van de toekomstige Barberini-tuin bouwde.
De fonteinen, gebouwd in het karakteristieke muurtype, bestaan uit een halfronde travertijnbassin tegen een nis die een afgebeeld beeld omsluit dat op zijn kant ligt voor drassige achtergronden.
Twee beelden van riviergoden kenmerken de oostkant: op de hoek van het Palazzo Mattei-Albani-Del Drago beeldt een bebaarde viriele figuur vergezeld van een leeuw waarschijnlijk de rivier de Arno uit, terwijl de riviergod met hoorn des overvloeds en Capitolijnse wolvin op de hoek verwijst naar de Tiber van de kerk van S. Carlino. De twee beelden zijn geïnspireerd op de klassieke iconografie van de marmeren reuzen van de Nijl en de Tiber (2e eeuw na Christus) die in 1518 op de Capitolijnse heuvel waren geplaatst.
Op de hoekstenen van de gebouwen aan de overzijde zijn daarentegen twee vrouwenfiguren geplaatst. Die in de richting van de Barberini-tuin wordt geassocieerd met paus Sixtus V vanwege verwijzingen naar zijn heraldische wapen: het trimontium, peren in zijn linkerhand, de sterren en de leeuwenkop die het bassin sieren. Een maansikkel in haar haar (niet meer duidelijk leesbaar) en een hurkende hond rechts van haar suggereerden haar interpretatie als Diana. De andere vrouwelijke figuur, geïnterpreteerd als Juno, is gekroond en toont links van haar een gehurkte leeuw. Volgens een andere interpretatie moeten de twee figuren worden gelezen als Fortitude en Loyalty, respectievelijk gesymboliseerd door de leeuw en de hond.
De vier fonteinen hebben in de loop van de tijd talloze restauraties ondergaan, terwijl de laatste radicale transformatie van het uiterlijk van het kruispunt plaatsvond in 1936 met de bouw aan de kant van de Barberini-tuin van het gebouw van het Istituto Romano dei Beni Stabili door Vittorio Morpurgo, dat opgenomen de fontein van Diana.