De eerste vermelding van Port-Maubert verschijnt in de 16e eeuw. Het is een van de havens met een intense tarwehandel aan de monding van de Gironde. De handel is voornamelijk met Bordeaux. De goederen worden geladen op duwbakken die hun lading vervoerden volgens de getijden en de wind. In het midden van de 19e eeuw veranderde het uiterlijk van de haven. Tegelijkertijd werd een aanlegsteiger gebouwd om passagiers van stoomboten te huisvesten. In de jaren 1860 gaf de staat zijn land op om huizen, magazijnen voor goederen, een kuiphelling te bouwen en een scheepswerf op te richten (de toekomstige scheepswerf "le Chérif"). Bij de ingang van de haven verwerkt en exporteert een stoomkorenmolen een groot deel van de graanproductie van het Jonzac-district. De activiteit van de haven is op zijn hoogtepunt: wijnen, tarwe, aardappelen en andere goederen komen vanuit heel Saintonge binnen om te worden verscheept naar Bordeaux, Libourne, Pauillac. De visserij gaat door, de vissers gebruiken boten die zijn uitgerust met netten de "filardières", sommige komen uit de scheepswerf van Port Maubert, de "Chérif". In het estuarium wordt sinds de middeleeuwen visserij genoemd, een bescheiden activiteit die groeide met de modernisering van de havens in het midden van de 19e eeuw. De steur, hier "Créac" of "Créa" genoemd, is een van de vissen die voor hun vlees worden gevangen. Volgens de overlevering zou een Russische prinses naar St-Seurin-d'Uzet zijn gekomen. Ze zou dan op zich hebben genomen om hen opnieuw te leren hoe ze kaviaar moesten bereiden en toen ze wegging, zou ze haar paraplu zijn vergeten, die nu kostbaar wordt bewaard in St-Seurin-d'Uzet. Meer specifiek, het huis Prunier, een grote Parijse restaurateur, nam in 1921 de taak op zich om de productie van kaviaar in Frankrijk te organiseren en stuurde Alexandre Scott naar St-Seurin-d'Uzet om de vissers van de regio de bereiding van kaviaar te leren. Vanuit deze activiteit ontwikkelen zich verschillende productielocaties zoals in Port Maubert. De intensiteit van de visserij leidt, naast vervuiling en de wijziging van natuurlijke omgevingen, tot schaarste aan steuren. De visserij nam af in de jaren zestig en werd uiteindelijk verboden in de jaren tachtig, waarbij de steur een beschermde soort werd. Sinds de jaren negentig wordt er onderzoek gedaan naar de herintroductie van de oorspronkelijke steursoort, de sturio. Tegelijkertijd zijn er langs de monding Baerii-steurkwekerijen geopend om kaviaar te leveren. In de jaren tachtig werd de steurvisserij verboden en richtten de vissers zich op pibales, tot nu toe te voet of in skiffs met een schepnet beoefend, en dat gebeurt nu met boten die zijn uitgerust met "haveneaux": de "pibaliers", ook gebruikt voor de garnalenvisserij . Tegenwoordig is de activiteit van Port Maubert voornamelijk verbonden met vissen en zeilen, terwijl een zeilschool het mogelijk maakt om in alle veiligheid te leren omgaan met de Optimisten op het jachtbekken. Lokale vissers zetten de activiteit voort en bieden het product van hun werk aan in de vorm van talrijke recepten die in de winkel ter plaatse worden verkocht.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!