De heerschappij van Saint-Simon behoorde in 1524 toe aan Nicolas Arnoul, adviseur van het parlement van Bordeaux. De titel ging over op zijn oudste zoon, en bij zijn dood zonder probleem, op zijn twee broers: Bertrand, heer van Nieul le Virouil, en André, heer van Vignolles, vervolgens van Saint-Simon, Vaumondois en Brie. Gedeeltelijk getrouwd met Lucrèce Echallard die hem twee zonen schonk: André en Jonathan. Het kasteel was toen een klein bolwerk, dat een bepaalde rol speelde tijdens de godsdienstoorlogen. De locatie blijft hypothetisch. In de jaren 1770 was het Auguste Poussard die heer van Saint-Simon was. Zijn dochter Louise, Françoise, Jeanne, Marie Poussard du Vigean trouwde met de markies du Chilleau. Het was deze laatste die besloot in 1775 te bouwen op de huidige locatie, volgens de plannen van de architect Louis die net het Grand Théâtre de Bordeaux had voltooid. Zijn zoon, Charles Marie, Chevalier d'Airvault, was gouverneur van Santo Domingo in 1788. Ten tijde van de revolutie niet geëmigreerd, werd hij gearresteerd op 21 december 1793, opgesloten in Brouage en stierf aan het begin van het jaar 1794. Het kasteel werd verkocht als nationaal bezit voor, naar men zegt, 'een paar ossen en twee kapoenen. » Op 1 ° Thermidor van het jaar XII schreef het Hof van Jonzac het toe aan Sieur Dauvin die het aan een zekere Péligrino verkocht. In 1812 kocht Jacques Julien Blanc Fontenille, advocaat en burgemeester van Jonzac het. In 1832 verkocht de laatste het door aan Baron de Lajus, plaatsvervanger in 1849, hij was de inbrenger van ambassadeurs onder het Tweede Keizerrijk. Het was graaf Pierre Marie Louis Ernest de Vallée die het in 1862 erfde, nadat hij getrouwd was met de dochter van Monsieur de Lajus Marie Françoise, Caroline Laure. Op 29 december 1869 kocht de barones van Dampierre, geboren Naïs Panon Desbassayns de Richemont, weduwe van Guillaume Louis Roger de Dampierre, het. Ze laat het na aan haar oudste zoon, baron Roger Charles Eugène de Dampierre die net is getrouwd met een Mexicaan: Mademoiselle Etchegueren. Ver weg in het park werd rond 1860-1880 een gotische kapel gebouwd. In de nacht van 28 op 29 september 1889 verwoestte een brand het kasteel dat net volledig was gerestaureerd. Het werd identiek herbouwd met uitzondering van de daken en enkele ramen. René Aymard de Dampierre, erfde het bij de dood van zijn vader in 1935. Hij trouwde met Suzanne Véron, een prinses van Roemeense afkomst. Hij stierf in 1949 en zij in 1975 kinderloos. Zijn zus, Marie Conception, Françoise, Naîs, Rita de Dampierre heeft ook geen erfgenaam. Burggraaf Jean de Richemont erfde het en liet het na aan zijn zoon Yves. Het werd eind 1999 op een veiling verkocht en werd gekocht door een Amerikaans bedrijf en beheerd door de heer Richard Postrel.
Tegenwoordig is dit kasteel een "topgeheime" plaats waarvan de toegangsweg echter door geen enkel bord wordt verboden, maar waarvan de bewoners u duidelijk laten weten dat de plaats privé is en dat het "verboden" is voor wandelaars (zelfs op het pad en buiten het pand te blijven) ) …… verrassend en vooral jammer want het kasteel is schitterend!
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!