Gelegen in de aartspriester van Ambérac, bisdom van Angoulême, werd het klooster van Onze-Lieve-Vrouw van Lanville, gesticht op een onbekende datum, omstreeks 1120 toegevoegd aan het bewind van de reguliere kanunniken van Sint-Augustinus. Het zal klooster blijven tot de opheffing ervan in 1791. De gebouwen waren grotendeels in puin in 1632 en de moeilijkheden werden groter en groter, de priorij werd verenigd met de abdij van Sainte-Geneviève du Mont. Uit de bezoekverslagen van 1636 en 1672 blijkt dat er in de tweede helft van de 17e eeuw grootschalig werk werd verricht om de priorij op te richten. De gebouwen ten zuiden van de kerk kunnen het onderkomen van de prior of de kapelaan zijn. Ze omvatten een hoofdgebouw voor woongebruik, geflankeerd door twee noord- en zuidvleugels die de bijgebouwen vormen, gerangschikt rond een gesloten binnenplaats. De deels moderne noordvleugel heeft enkele openingen behouden die kenmerkend zijn voor de 14e en 15e eeuw. Onder de gehele lengte van deze vleugel ontwikkelt zich een lange gewelfde kelder van een gebroken wieg. De zuidvleugel heeft halfronde openingen afgewisseld met kleine rechthoekige vensters, ongetwijfeld uit de 17e eeuw. Het rechthoekige hoofdgebouw komt in het westen uit op een terras met uitzicht op een zwembad dat wordt overspannen door een trapbrug. Het huis zelf is gebouwd op een lange tonvormige kelder met een handvat van een mand. De kerk werd in de 15e eeuw versterkt. In zijn primitieve staat was het schip bedekt met drie koepels die instortten en in de 15e eeuw werden vervangen door geribbelde gewelven. In 1904, de aanwezigheid van een gekanaliseerde stroom die de fundamenten van het gebouw verzwakte, stortte de gevel in.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!