De huidige stad Brand-Erbisdorf is ontstaan uit twee kiemcellen, het oudere Waldhufendorf Erbisdorf, gesticht rond 1150, en Brand, dat rond 1515 ontstond als een mijnnederzetting tijdens de algemene bloei van de mijnbouw in het Ertsgebergte. Talrijke kleinere putten vormden aanvankelijk het Brander Revier, dat zich hier ontwikkelde, maar tussen 1557 en 1570 nam de diepte in de putten toe, waardoor een effectievere ontwatering met kunstmatig gereedschap noodzakelijk werd. In het midden van de 15e eeuw werd de eerste waterafvoertunnel voor de Brander Revier, de Brandstollen, gegraven om het inslagwater af te voeren dat werd gebruikt om de kunstwerktuigen en het opgetilde mijnwater aan te drijven. In de 16e eeuw werd deze monumentale adit vervolgens vervangen door de Thelersberger adit, die ongeveer 25 meter dieper was. In 1526 werd hiervoor een oudere tunnel heropend en opgeschoven in de richting van Brand en Erbisdorf. De Thelersbergertunnel droogde een groot aantal putten af, vooral in het district Himmelsfürst tussen Erbisdorf en Langenau, en ontwikkelde zich tot de meest uitgebreide en belangrijkste drainagetunnel in het district Brand. De tunnel was, inclusief de vele tunnelvleugels, rond 1800 zo'n 55 kilometer lang, terwijl het hoofdgedeelte slechts zeven kilometer lang was. In noordelijke richting strekt het zich uit tot aan de Obergöpelschacht in Zug en tot aan het Hospitalwald, in oostelijke richting bijna tot aan Berthelsdorf en in zuidelijke richting onder het Freiwald en onder de stempelmolenvijvers van Oberlangenau door. Ook de Saksische keurvorst August I reed door de tunnel. Een zandstenen plaquette die in de Thelersberger Stolln werd geïnstalleerd om deze gebeurtenis op 3 maart 1556 te herdenken, bevindt zich nu in het Freiberg City and Mining Museum. Als soevereine tunnel was hij ook lange tijd direct ondergeschikt aan de mijnadministratie van Freiberg en de latere Revierwasserlaufanstalt. Vanwege de diepere waterafvoertunnels die vanuit Freiberg werden aangedreven, verloor de Thelersberg-tunnel zijn buitengewone belang in de 19e eeuw, maar werd onderhouden door de Revierwasserlaufsanstalt totdat de plaatselijke zilvermijnen werden stopgezet. De laatste algemene tunnelinspectie vond plaats in 1850.