Geschiedenis van de marktstad Schruns In 1433 heet de kerk St. Josen zu Schruns. Vanaf 1579 is Schruns een aparte parochie, maar het hele gebied van de Ausserlitz bleef voor langere tijd bij Bartholomäberg. In 1622 werd Schruns door troepen geplunderd. De pest doodde in 1629 veel mensen en in de strenge lawine-winter van 1689 vielen er vier doden op de Stiefen. In 1682 brandde de parochiekerk af. Omdat dit midden op de dag gebeurde, konden de omliggende huizen worden gered. In 1696 werd in Schruns het ambachtsgilde van de vallei opgericht en werd Ulrich Marent als eerste gildemeester aangesteld. In 1754 had Schruns al 1230 inwoners. In 1762 verwoestten de rivieren Ill en Litz de velden van het dorp in een grote overstroming. 20 huizen werden het slachtoffer van de overstromingen. Na lange inspanningen kreeg Schruns in 1775 een eigen rechtbank en tegelijkertijd het recht om markten te houden. Tussen 1796 en 1799 verkeerde Schruns in nood. Lokale schutters onder Landammann Batlogg namen deel aan gevechten tegen de troepen van Napoleon in de buurt van Feldkirch en de Schlappinerjoch. In 1800 werd de plaats bezet. Van 1805 tot 1814 behoorde het Montafon tot Beieren. In die tijd werd de dalweg door Schruns aangelegd. In 1867 wordt de huidige, nieuw gebouwde kerk in gebruik genomen. De plaatselijke kunstenaarsfamilie Bertle werkte nog later aan de decoratie van de kerk. De eerste vakantiegangers kwamen rond 1870 naar Schruns en het begon zich te ontwikkelen als toeristische bestemming. Geleidelijk werden de eerste hotels gebouwd en in 1905 werd de Montafonerbahn geopend, die wordt geëxploiteerd door de eerder gebouwde elektriciteitscentrale aan de Litz. Tegen 1900 had Schruns al zo'n 350 bewoonde huizen, en dit aantal nam aanzienlijk toe door de Eerste Wereldoorlog. In 1910 bereikte Schruns het aantal van ongeveer 1.600 inwoners dat het rond 1850 al had. In 1928 werd Schruns officieel tot marktstad verheven. Tekst: Marktplaats Schruns