De Dente Italiano en de Dente Austriaco zijn twee rotsachtige torens van gelijke hoogte die tegenover elkaar staan, gescheiden door een zadel, maar helaas verbonden door de geschiedenis: tijdens de Eerste Wereldoorlog waren ze het punt op Pasubio waar de vijandelijke linies het dichtst bij waren.
Met de Strafexpeditie van 1916 bereikte het keizerlijke leger de Dente Austriaco, maar werd geblokkeerd door koninklijke troepen die waren aangekomen op de Dente Italiano. Een slopende en bloedige patstelling begon, met verschillende pogingen om door te breken, allemaal tevergeefs. De naderende winter verhinderde verdere gevechten en beide partijen begonnen hun posities te versterken en leefbaarder te maken...
In de Dente Italiano creëerde het Legerkorps van Ingenieurs een ware ondergrondse citadel. Deze bood plaats aan 500 man, met alle benodigde middelen voor levensonderhoud: schuilplaatsen, opslagfaciliteiten, een waterreservoir, een generator voor verlichting, verbandposten en commandoposten. De bewapening bestond uit vijf machinegeweren, twee kanonnen en één vlammenwerper, ondersteund door artillerie van de nabijgelegen toppen van Palon en Cogolo Alto.
De Oostenrijkse Tand daarentegen was dankzij zijn langgerekte, vierkante vorm, met vuur aan drie zijden, omgetoverd tot een onneembare vesting. Er bevonden zich 10 machinegeweerstellingen en zes artilleriestellingen in de grot, aangevuld met de bewapening langs de loopgraven op de top: 18 granaatwerpers, 12 granaatwerpers, vier vlammenwerpers, vijf kanonnen en 10 machinegeweren. Ook hier huisvestten de ingewanden van de berg de troepen met alle logistieke en overlevingsuitrusting: schuilplaatsen, opslagfaciliteiten, verlichting, ventilatie, een waterreservoir, een telefooncentrale, zoeklichten, enzovoort.
Geconfronteerd met de onmogelijkheid om op te rukken, geloofden beide commando's dat de enige oplossing was om het vijandelijke bolwerk van de grond af op te blazen: zo begon de oorlog met mijnen en tegenmijnen, met een dicht netwerk van ondergrondse tunnels. Tussen de herfst van 1917 en de lente van 1918 vonden er 10 explosies plaats, vijf Oostenrijkse en vijf Italiaanse, tot de gigantische Oostenrijkse dynamietlading van 50 ton op 13 maart 1918, die de noordelijke helling van de Dente Italiano verbrijzelde, de morfologie ervan veranderde en aan beide kanten slachtoffers maakte. Na jaren van oorlog en duizenden doden eindigde de Grote Oorlog op Pasubio met een vrijwel onveranderde frontlinie!
Om van de ene naar de andere Denti te gaan, moet je door de kloof die de mijn heeft gecreëerd, tussen enorme rotsblokken en puin: indrukwekkend.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!