Houten korenwindmolen, type staakmolen op torenkot. Hij staat op een molenberg.
De Wullepitmolen dankt zijn naam aan de molenaarsfamilie Wullepit die de molen tusen 1805 en 1949 haast ononderbroken uitbaatte.
Hij heeft een lange geschiedenis, waarbij zijn voortbestaan de voorbije halve eeuw meermaals ernstig bedreigd werd.
De Wullepitmolen is de oudste molen van Zarren en werd voor 1639 gebouwd.
Vanaf 1725 woonde bijna vijftig jaar lang dezelfde molenaar op de Lindemolen: Nicolaas Decoodt.
Alle latere molenaars op de Lindemolen, tot in de 20ste eeuw, waren verwanten van deze Nico Decoodt. Hij was de uitbater en tevens de eigenaar van de molen, Nicolaas huwde driemaal en had uit deze 3 huwelijken samen 9 kinderen, waarvan er maar vier de volwassen leeftijd bereikten. Drie ervan zouden nog een rol spelen in dit molenaarsverhaal.
In 1817, na het overlijden van de laatste schoonzoon en ruim 45 jaar na het overlijden van Nicolaas Decoodt, werd pachter-medeverkoper Pieter Wullepit de eigenaar.
In de eerste wereldoorlog werd de molen zodanig verwoest dat met de brokstukken onmogelijk een nieuwe molen kon gebouwd worden. Molenaars in hart en nieren, dachten de Wullepits zonder molen geen bestaan te vinden. Terwijl bij anderen de puinen van de vernielde molens voorgoed werden opgeruimd, besloten zij tot de vervanging van hun verwoeste molen, te meer daar hun zoon Arthur, als zwaar verminkte - hij verloor een been - uit de oorlog was teruggekeerd. Ander werk zou hij moeilijk aankunnen.
Door tussenkomst van Alfred Ronse, een molendeskundige uti Gistel die na de eerste wereldoorlog ijverde voor de heroprichting van windmolens, werd in 1923 te Zerkegem een bestaande staakmolen aangekocht. Met paarden wagen werd het gevaarte naar Zarren overgebracht.
Arthur Wullepit, die ongehuwd bleef en de eigenlijke molenaar was, overleed in 1972. Zijn broer Omer Wullepit was meer de landbouwer. Hij was geboren te Zarren in 1892 overleed in februari 1980 op 88-jarige leeftijd. De Weekbode betitelde op 22 februari 1980: "Zarrens laatste molenaar is met zijn graan naar den Here".
In 1971 verwierf de gemeente Zarren de molen voor één symbolische frank met de belofte deze te restaureren. Politiek gebakkelei zorgde steeds weer voor uitstel van restauratie. Even zag het ernaar uit dat de molen zou worden overgbracht naar het Openluchtmuseum in Bokrijk, of naar de Brugse stadsvesten en zelfs dat de klassering als beschermd monument zou worden opgeheven.
Het is Wullepitmolen vzw, die - met materiële steun van de gemeente – in 1991 uiteindelijk de nodige instandhoudingswerken uitvoerde en ervoor ijverde dat de Provincie West-Vlaanderen de molen in 1994 overkocht van de gemeente.
Tussen 1996 en 2000 werd uiteindelijk de restauratie uitgevoerd.
Sedertdien draait een vijftal vrijwillige molenaars van de Wullepitmolen vzw minstens elke 1ste zondag van de maand van 14-18 u. van april tot en met september met de Wullepitmolen (bij voldoende wind ook de vierde zondag) en op speciale molendagen 10-18u.
In 2017 werd de molen uiteindelijk weer overgedragen aan de gemeente Kortemark.
Omwille van de verslechterde technische toestand volgde van 2021 tot 2023 een nieuwe restauratie.
Bron: Molenecho’s