De Rademachersmedjorna is een van de best bewaarde 17e-eeuwse omgevingen van Zweden en hier staan de oudste bewaarde gebouwen van Eskilstuna. Het gebied is in veel opzichten uniek. Deels omdat het een beschermde omgeving is van de arbeidersklasse, deels omdat de huizen op dezelfde plek mogen blijven staan waar ze ooit zijn gebouwd. Al 360 jaar worden de smederijen gebruikt voor verschillende soorten ambachten.
De eerste smederijen werden voltooid in 1659 en maakten deel uit van de ijzerfabriek van Carl Gustaf's Stad, gebouwd en vernoemd naar koning Karl X Gustav. De fabriek in Eskilstuna was de eerste smederij van Zweden. Het bedrijf was staatseigendom en had de exclusieve rechten op de vervaardiging van een breed scala aan vervalste producten. Scharen, priemen, messen, sloten, aderijzers, geweerlopen, beslag en nog veel meer werden hier vervaardigd.
In elk smidshuishouden waren er naast de meestersmid en zijn gezin ook gezellen en leerlingen. In elke smederij woonden twee huishoudens. Hierdoor kon het behoorlijk druk worden in de woningen. Het werken in de smederij was vies en soms heet, soms erg koud. Van de smidfamilies die samen met Rademacher naar Eskilstuna kwamen, bestond ongeveer de helft uit immigranten, voornamelijk uit Duitsland. Omdat de fabriek staatseigendom was, waren de smeden niet de eigenaar van hun gereedschap of de producten die ze maakten. Alle goederen werden bij de opzichter ingeleverd. Er werd bepaald hoeveel elke smid elke week zou produceren om zijn loon te ontvangen. Velen verkochten hun goederen echter in het geheim.
Aan het begin van de 18e eeuw ging de fabriek over in particulier bezit. In 1771 werd het gebied onderdeel van Eskilstuna Fristad, waar smeden bedrijven mochten runnen zonder gildedwang en douanekosten. De naam verwijst naar het idee van een toevluchtsoord voor smeden en ontstond als reactie op het gebrek aan zakelijke vrijheid dat in Zweden heerste en op het feit dat de fabrieken niet winstgevend waren. Tijdens het laatste deel van de 19e eeuw werden de overgebleven smederijen gebruikt als pand voor enkele van de vele snelgroeiende industrieën van Eskilstuna. De kleine, individuele bedrijven werden samengevoegd tot grotere werkplaatsen.
Van de oorspronkelijke twintig smederijen zijn er vandaag de dag nog zes over. Naast de smederijen uit de 17e eeuw zijn er in de omgeving enkele huizen die later op de locatie zijn gebouwd of verplaatst. In 1906 werd in een van de smederijen het eerste museum van Eskilstuna geopend. In 1959, als onderdeel van het 300-jarig jubileum van de stad, werden de resterende smederijen omgevormd tot een cultureel reservaat waar geschiedenis en traditie levend worden gehouden. Traditionele ambachten worden hier nog steeds uitgevoerd door zelfstandigen en verenigingen.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!