Kathedraal van San Nicolò (Noto)

De kathedraal van San Nicolò di Mira, tot 1844 ingewijd en vereerd als de moederkerk, staat majestueus op het Piazza Municipio van Noto. Dit architecturale monument, gebouwd in de 19e eeuw naar een ontwerp van architect Bernardo Labisi, valt op door zijn elegante samensmelting van barokke en klassieke elementen. De façade, die op sobere wijze het prachtige plein domineert, is voorzien van acht Corinthische zuilen, een bronzen portaal versierd met het stadswapen en sculpturen die episodes uit het leven van San Corrado Confalonieri uitbeelden. De twee torens aan de zijkanten van het centrale lichaam, de ene een klokkentoren en de andere met een klok, worden geflankeerd door beelden van de evangelisten. Het gebouw heeft een geschiedenis die begint na de aardbeving van 1693, met de bouw van een bakstenen kerk die in 1703 werd geopend voor de eredienst. Door de eeuwen heen heeft het verschillende wisselvalligheden gekend, waaronder de ineenstorting van de koepel in 1848 en een rampzalig ongeval in 1996. Dankzij zorgvuldige reconstructie- en restauratiewerkzaamheden werd de kathedraal echter op 18 juni 2007 heropend voor de eredienst.

De kathedraal van San Nicolò in Noto is de kathedraal van het bisdom Noto, gesticht in 1844 in de kerkelijke regio Sicilië. Het werd gebouwd na de aardbeving van 1693 op de nieuwe locatie van de stad van 1694 tot 1703 als de belangrijkste parochiekerk (Chiesa Madre) van Noto. In de 18e eeuw werd de kerk vergroot en in 1770 werd de gevel in Siciliaanse barokstijl voltooid door Rosario Gagliardi. Het heeft sinds 2012 de titel van een kleine basiliek en maakt deel uit van het Werelderfgoed van de laatbarokke steden van Val di Noto (Wikipedia).

De kathedraal van San Nicolò is de belangrijkste plaats van aanbidding in Noto. De constructie dateert uit het einde van de zeventiende eeuw, het begin van de achttiende eeuw.