De plek waar de huidige Vajont Victims-begraafplaats staat, is niet toevallig ontstaan. Al vanaf de eerste uren van de tragedie was het noodzakelijk om een geschikte ruimte te vinden om de gevonden lichamen te catalogiseren en daarom werd deze locatie geïdentificeerd, niet ver van het dorp Fortogna - een gehucht van Longarone - waarop een van de meest trieste van de geschiedenis van Vajont.
De bisschop van Belluno Muccin, die zo veel geleden heeft onder de tragedie en die zo hard heeft gewerkt om de pijn van de overlevenden te verlichten, is hier vandaag begraven, bij zijn testament, naast de aartspriester van Longarone, mgr. Bortolo Larese, aan de medewerker Don Lorenzo Larese en samen met de doden die mede dankzij de prelaat een "waardige en christelijke" begrafenis kregen.
De begraafplaats van Fortogna was en is een belangrijke ontmoetingsplaats voor de verschillende periodieke evenementen die de tragedie herdenken en zal in korte tijd een integraal onderdeel zijn van een herstructureringsproject dat wordt gepromoot door de regering van Longarone.
De monumentale begraafplaats van de Vajont-slachtoffers bevindt zich in Fortogna (Longarone). Bij de ingang van de begraafplaats is er een portal waar je een aantal historische artefacten en een fotografische route in verband met de aanleg van de begraafplaats zelf en enkele werken geïnspireerd door de tragedie kan zien. Zwaaien, we beseffen de noodzaak om een gebied waar te begraven identificeren de talrijke slachtoffers. De slachtoffers begraafplaats wordt derhalve op 4 km afstand Longarone in Fortogna, een fractie van de gemeente niet beïnvloed door de golf op een toegewijde cornfield, waarbij putjes snel gegraven waarin de kisten worden verlaagd aangezien zij lichamen zouden aankomen ter plaatse .
De oorspronkelijke begraafplaats had 1464 kruisen, waarvan er slechts 700 namen hadden: in feite zijn de meeste slachtoffers niet eens herkend. De huidige monumentale begraafplaats, ingehuldigd na de renovatie van 19 juni 2004 wordt in plaats daarvan als een enorme tuin, een oneindige groene gazon, waarop 1910 wit marmeren stenen rusten, één voor elk slachtoffer van de tragedie, ongeacht de ontdekking, de erkenning of van de plaats van begrafenis: ze zijn allemaal Slachtoffers van dezelfde tragedie en moeten allemaal op dezelfde manier worden herinnerd.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!