Vindija-grot (Vindrija, Križnjakova jama, Lavska jama) is een van de belangrijkste archeologische en paleontologische vindplaatsen in Kroatië, en gezien het belang en de hoeveelheid vondsten, heeft het een prominente plaats tussen de wereldberoemde grotten. Het belangrijkste beschermende profiel dat zich bij de ingang van de grot bevindt, is van grote waarde vanwege de bewaarde opeenvolging van Pleistocene sedimenten, wat een zeldzaamheid is in Kroatië en in Europa. Vindija kan ook worden beschouwd als een semi-grot, omdat het is teruggebracht tot een grote hal van 50 m lang, 28 m breed en 20 m hoog.
Fossiele overblijfselen van mensen en talrijke dieren, samen met duizenden handwerk van steen en been, definiëren Vindija als een van de belangrijkste Europese paleolithische vindplaatsen. Onderzoek naar de fossiele botten van Neanderthalers uit Vindija heeft aangetoond dat er Neanderthaler-genen in het genoom van de moderne mens zitten, wat bevestigt hoe Neanderthalers zich succesvol vermengden met de moderne mens.
Historische gegevens:
De Vindija-grot is ongeveer 15 miljoen jaar geleden gevormd door verschillende geologische processen in rotsen die zijn afgezet in de Pannonische Zee (Paratethys). Grotafzettingen zijn de afgelopen bijna 400.000 jaar afgezet, tijdens het Pleistoceen en Holoceen van de jongste geologische periode van het Kwartair.
Archeologische inhoud en sporen van snijwonden op de botten van gevangen dieren getuigen dat mensen Vindi bezochten (of er af en toe in verbleven) vanaf het midden van het paleolithicum tot de middeleeuwen. De eerste records van Vindija komen van Ivan Kukuljević Sakcinski (1873) en Dragutin Gorjanović-Kramberger (1904). In 1928 vond Stjepan Vuković als eerste handwerk en dierlijke resten en begon hij met onderzoek. Uitgebreid onderzoek en opgravingen (1974 - 1967) werden voortgezet door Mirko Malez.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!