De waterburcht in Thundorf is een plaats met een rijke geschiedenis. Zeer aan te bevelen in de zomer is het parochiefeest met de verlichting van het kasteel en het meer. Dan is het een magische plek. Er zijn biertafels over het hele terrein en er is goed bier en heerlijk eten en ook de vele zelfgebakken taarten en taarten zijn een aanrader.
Kasteel Thundorf is een waterburcht in het centrum van Thundorf in Neder-Franken, nu in gebruik als parochiecentrum. Nadat ze de versterkte nederzetting op de heuveltop hadden verlaten, bouwden de burggraven van Schaumberg rond 1600 hun residentie op de vlakte in de vorm van een waterburcht. Deze waterburcht verving een eerdere structuur die tijdens de Duitse Boerenoorlog werd verwoest. E. Titschack veronderstelt dat deze eerdere structuur vóór 1444 moet zijn gebouwd, aangezien een document uit 1444 onderscheid maakt tussen een versterkte residentie en een heuvelburcht enerzijds, en het kasteel en dorp Thundorf anderzijds.[2] Hij spreekt S. Zeißner tegen, die uitging van een bouwdatum van 1485/90.[3] Hij wijst erop dat ten eerste de landheer, Oskar von Schaumburg, zich rond 1485/90 in Jeruzalem bevond, en ten tweede dat er in de circa 60 bouwverslagen uit deze periode geen bewijs van een bouwbedrijf te vinden is.
Titschack veronderstelt dat dit eerdere bouwwerk vóór 1444 gebouwd moet zijn, aangezien een document uit 1444 onderscheid maakt tussen een versterkte residentie en een kasteel op een heuveltop enerzijds, en het kasteel en dorp Thundorf anderzijds. Na de Dertigjarige Oorlog kwam de huidige waterburcht, oorspronkelijk gebouwd in 1600, in bezit van de baronnen von Rosenburg. Van 1749 tot 1756 bouwden zij een tweede vleugel aan de noordoostzijde van het kasteel en renoveerden zij de oorspronkelijke vleugel en hoektorens.
Nadat de familie von Rosenburg was uitgestorven, kwam het landgoed in handen van het koninkrijk Beieren.
Vanaf 1816 werd de nieuwere vleugel onder leiding van bouwmeester Büttner omgebouwd tot parochiekerk St. Laurentius. Tijdens de renovatie van het kasteel en de kerk in het najaar van 1976 werden resten van muren en houten palen ontdekt. Het is onduidelijk of de resten van de muren de resten zijn van een hoektoren van een meervleugelig bouwwerk of de fundamenten van een verdedigingstoren aan de rand van de vestingwerken. De houten palen suggereren de bouw van een bouwwerk op moerassige grond. In 1976 werd het kerkinterieur uitgebreid en werd een doopkapel toegevoegd met behulp van moderne betonconstructie. Het kasteelterrein omvat de tiendschuur met andere bijgebouwen, evenals een klein park met een vakwerkpaviljoen. Wikipedia
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!