Het fungeerde voornamelijk als trainingsfaciliteit tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. De basis werd in 1959 gesloten, is niet langer operationeel en heeft sindsdien een nieuwe bestemming gekregen voor civiel gebruik.
Het RAF-station van Hednesford werd in 1938/39 net ten zuiden van Cannock Chase, boven het dorp Hednesford, gebouwd op land gekocht van de Markies van Anglesey. Halverwege maart 1939 arriveerden tien officieren en vijftig andere rangen. Het fungeerde als nr. 6 School of Technical Training. De monteurs van de Royal Air Force en Fleet Air Arm kregen technische training op een verscheidenheid aan casco's en motoren. De eerste lichting stagiaires arriveerde in april 1939, overgebracht van RAF Halton. In juni 1939 bezocht Sir Kingsley Wood, staatssecretaris van Luchtvaart, het kamp, dat tegen die tijd al 1.700 stagiaires telde. De accommodatie bestond uit houten barakhutten (meer dan 200 op hun hoogtepunt). Drie grote "Hinaidi" -hangars huisvestten het instructievliegtuig en er was een groot werkplaatsgebouw met stalen frame van 6.500 vierkante meter. Tijdens de oorlog groeide het uit tot 4.000 stagiaires en 800 personeelsleden. Hoewel het geen echt vliegveld had, werden er minstens drie instructievliegtuigen ingevlogen en op het sportveld van het kamp geland. Er werd een perron gebouwd op de plaatselijke spoorlijn bij Moor's Gorse (Brindley Halt) om het kamp te bedienen. De weg van de spoorweghalte naar het kamp was steil en kreeg de naam "Kitbag Hill". De laatste opname voor No 6 School of Technical Training was in 1947. Daarna werd RAF Hednesford een demobilisatiecentrum en doorgangskamp, en vervolgens een verzendingscentrum, waar personeel werd voorbereid op overzeese posten.
In 1950 werd het heropend als nr. 11 School of Recruit Training, waar veel nationale militairen hun basisopleiding kregen. Het was de allereerste basis van het meeste personeel daar in de jaren veertig en vijftig. van wie de meesten onlangs werden opgeroepen in de rang van AC2 (de allerlaagste rang bij de RAF) voor hun twee jaar nationale dienst in de Britse strijdkrachten, in de volksmond bekend als een "square bashing camp". Nieuwe rekruten bij de RAF kregen hun initiële training, waaronder het eerst leren van RAF-parade-grondoefeningen met geweren, intensieve fysieke fitheidstraining, training in grondgevechten en verdediging onder onderofficieren van het RAF-regiment en enige voorlichting over de RAF en zijn geschiedenis. Mannen die hun basisopleiding in Hednesford volgden, werden ondergebracht in houten barakhutten, die elk ongeveer twintig man huisvesten. Zoals gebruikelijk bij elk militair basistrainingskamp was de discipline veel strenger dan bij elk normaal operationeel of handelstrainingskamp. Rekruten brachten normaal gesproken een periode van 8 weken (later 6 weken) door met hun training in Hednesford voordat ze naar hun "handelstrainingskamp" elders in het Verenigd Koninkrijk werden geplaatst. Tot 1956 gingen duizenden dienstplichtigen door de poorten.
Tien dagen na de laatste flauwvallende parade op RAF Hednesford trokken 800 vluchtelingen van de Hongaarse Opstand van 1956 hun intrek, de eerste lichting van in totaal zo'n 1.200. De RAF hielp aanvankelijk met voedselregelingen, hoewel het kamp werd gerund door de welzijnsdiensten van Staffordshire.
In 1958 kondigde het Air Ministry aan dat het van plan was het terrein te verkopen. In april 1959 werd een verkoop geregeld van alle verplaatsbare gebouwen en uitrusting op het terrein (behalve de officiersmess een klein aantal hutten in de noordoostelijke hoek). Dit omvatte de grote werkplaats met stalen frame (die werd herbouwd in het nabijgelegen Chasetown) en de Hinaidi Hangers. Het terrein werd jarenlang verwaarloosd. Verschillende plannen voor de verkoop van het terrein gingen niet door en het werd vernield en gevaarlijk omdat de schuilkelders nog overeind stonden en de verzakkingen als gevolg van oude mijnwerkzaamheden toenamen. In 1962 werd een deel van het terrein ontruimd door 213 Field Squadron Royal Engineers (TA) uit Cannock en 293 Squadron uit Stafford. De overige gebouwen in de noordoostelijke hoek van het terrein werden door het leger gebruikt als "No 81 Week End Training Centre", gebruikt door territoriale en kadetteneenheden (er werden een conciërgebungalow, een schietbaan en enkele andere gebouwen toegevoegd). In 1963 werd het kamp overgenomen door de gemeente van Staffordshire, die de resterende schuilkelders liet slopen en de mijnverzakkingen liet opvullen. De toegang tot het terrein was enige tijd beperkt om de vegetatie en de natuur te laten regenereren, hoewel het soms werd gebruikt voor militaire training. oefeningen en het trainen van politiehonden. Het weekendtrainingscentrum was gesloten. Het hele oude kampterrein maakt nu deel uit van Cannock Chase Area of Outstanding Natural Beauty met een bezoekerscentrum op de locatie (voor het eerst geopend in 1983).
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!