2 detachementen van de 44e divisie van de Heer (landleger) van de Wehrmacht arriveerden op 23/06/1940 in Royan en omgeving. Hun missie is het controleren van de monding van de Gironde, die de toegang tot de haven van Bordeaux controleert.
In december 1941 nam de Pio.Btl.327 van Oberstleutnant HUMBERT deel aan de eerste werkzaamheden om steunpunten te bouwen (de beroemde "Atlantische Muur") met de Fest.Pio.stab.28 van de Oberst SCHULTZ gevestigd in Royan en de Oberbauleitung PAULA van de Organisatie Todt.
Het werk kreeg vanaf oktober 1942 meer omvang dankzij de Todt-organisatie en stond onder toezicht van de Pionere Führer van het AOK 7 (7e Leger), generaal-majoor Otto SCHAUM.
In Charente Maritime zullen voor alle werkzaamheden meer dan 4 miljoen m3 beton nodig zijn. De TODT-organisatie beschikte al over een gestandaardiseerd vestingprogramma "REGELBAUTEN" voor de aanleg van de Siegfridlinie. Voor de Atlantikwall waren 300.000 Franse arbeiders en bijna 3.000 bedrijven nodig.
De Chay-, Suzac- en Coubre-batterijen werden in maart 1942 geïnstalleerd. De zuidelijke grens van de "Festungen Gironde Nord", de Suzac B1-batterij, die de S 30 HKAA 5/746 Köln werd, werd in 1944 uitgerust met 5 series schietstukken bestaande uit van 4 buizen van 76,2 GK 307 (r) door paarden getrokken geïnstalleerd onder kazematten bij 120° afvuren H669 en vier 105 K 331 Schneider kanonnen beschut onder constructies bij 60° afvuren H671, bestuurd vanuit een vuurpost richting PDT H636a., bewapening aangevuld door steunwapens van lager kaliber (50 mm mortier, 20 machinegeweren, DCA) geïnstalleerd op een platform, in tank of in tobruk, en door een betonnen schuilplaats voor H128-personeel en een H134-blok. Een mijnenveld beschermt de toegang tot de batterij en betonnen obstakels weerhouden elke poging om op de stranden te landen.
De Suzac-batterij, destijds de zuidelijke grens van La Poche de Royan, getroffen door bombardementen tijdens Operatie "Vénérable" op 14 en 15 april 1945, werd grotendeels verwoest door de geallieerde luchtvaart, ondersteund door "Lorraine" en de "Duquesne", twee oude schepen respectievelijk gebouwd in 1913 en 1928.
Er blijven op de grond 5 bunkers (in het Engels) of blokhutten in het Duits) onder het bevel van een vuurpost (CP) en de ruïnes van een schuilplaats begraven onder klimop. 2 andere schuilplaatsen zijn ingebed in gebouwen waar ze als kelder dienen. Tenslotte wordt een laatste bunker tot ontploffing gebracht.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!