De sluis, de afleiding en het bijbehorende kanaal werden gebouwd in een onbepaalde periode om de molens te voeden die in het traject tussen San Varano en de Romiti werkten.
Het eerste nieuws over het bestaan van de Ladino-sluis (ook bekend als San Martino) dateert van december 1436 toen de commandant van het Castrocaro-garnizoen tijdens een inspectie aan de grens met het grondgebied van Forlì merkte dat een deel van de Faragana-sluis was gebouwd op land dat toebehoorde aan de jurisdictie van Castrocarese en gaf opdracht tot sloop. De molens konden niet meer malen en de inwoners van Forlì claimden tevergeefs de wederopbouw van het gebouw ten koste van de Florentijnse Republiek.
In 1442 ontmoette Antonio Ordelaffi, heer van Forlì, vergezeld van enkele hoofden van de magistratuur van de stad, de commissaris Kapitein Jacopo Ventura om overeenstemming te bereiken over de bouw van een nieuwe dam om het water opnieuw in het kanaal te brengen. Op 29 januari 1919 hekelde de Cartiera Romagnola, die de eigendom overnam van de Unione dei Molini di Ravaldino, de stopzetting van de activiteit van de meeste fabrieken en vroeg om de afleiding te mogen gebruiken voor de productie van elektriciteit door gebruik te maken van de kracht het water verkregen. vanaf het punt waar het kanaal los van de weg en afdaalt naar de rivier door een korte maar duidelijk hoogteverschil.
De maalactiviteit werd alleen voortgezet voor de molen van San Varano (Gualchiera) die het water van het kanaal gebruikte tot 1996, het jaar waarin hij stopte met werken.
Tegenwoordig is de Ladino-sluis een betonnen constructie met gemetselde schouders en een bovenste boog van 66 meter lang die een hoogteverschil van 9 meter genereert.
In de buurt werd een kleine fabriek gebouwd voor de productie van elektriciteit.
In de jaren 50 en 60 waren de grote ruimte voor de sluis en de waterspiegel de bestemming in de zomermaanden voor vele groepen die hier samenkwamen om te zonnen en te zwemmen. Tegenwoordig durft niemand nat te worden, ook niet vanwege de slechte kwaliteit van het water, maar van tijd tot tijd zie je vissers die geduldig wachten tot een vis bijt en sommige wandelaars die stoppen om op adem te komen en een plek te bewonderen dat is zeker interessant en ook suggestief.
(Bron: 4live.it - Uittreksel van een artikel)