Misschien wel de mooiste zoutziederij ter wereld, dit industriële monument is zeker de enige koninklijke zoutziederij, want koning Ludwig I van Beieren liet het zelf bouwen in 1837. Hoorspelen met historische sequenties voeren de gast tijdens de een uur durende rondleiding door de ondergrondse bronconstructie en de pekelgrot naar vervlogen tijden. Ze luisteren naar de uitleg van de bouwer van de gelijknamige waterkolomhefmachine en de pekelpijpen, Saline-raadslid Georg von Reichenbach, uit het jaar 1810. Op deze manier wil de Alte Saline de bezoekers de diverse historische referenties overbrengen tot zijn bewogen geschiedenis van pekelwinning en zoutproductie.
De Alte Saline is een bijzondere attractie in Bad Reichenhall. De Alte Saline is een voormalige zoutziederij in Bad Reichenhall, gebouwd volgens de plannen van Joseph Daniel Ohlmüller en Friedrich von Schenk. Van 1844 tot 1929 werd de “Reichenhaller Salz” uit pekel geproduceerd. De Oude Zoutziederij is een industrieel monument en staat op de monumentenlijst. Overblijfselen van de voorgaande gebouwen zijn ook als archeologische monumenten op de monumentenlijst opgenomen.
Het complex vormt tevens de kern van het Alte Saline-ensemble; de ensemblebescherming omvat naast de Alte Saline ook de Salinenstrasse, het ambtenarenkwartier, de Boven- en Beneden-Lindenplatz en de brandwachttoren op de Gruttenstein.
Alte Saline is tevens de straatnaam van de gebouwen van de oude zoutziederij. De huisnummers werden opeenvolgend met de klok mee toegekend, te beginnen met Magazijn 2. In tegenstelling tot de uitgebrande zoutziederij wilde koning Lodewijk I dat het nieuwe gebouw zou voldoen aan een genereus geometrisch plan. Om de noodzakelijke veiligheidsafstanden tot andere huizen in de stad te garanderen, moesten in totaal 51 ‘burn sites’ (woningkavels) worden aangekocht.
In het voorjaar van 1836 begon de bouw van het administratiegebouw, het zogenaamde ambtenarenkwartier, onder leiding van hofarchitect Friedrich von Gärtner.
De eerste steen van het hoofdfonteinhuis werd in 1838 gelegd. De plannen voor de zoutziederij kwamen van Joseph Daniel Ohlmüller en de toenmalige directeur van de zoutziederijdirectie van de stad, Friedrich von Schenk. Het is nog niet definitief opgehelderd wie verantwoordelijk was voor welk deel van de plannen. Zeker is dat Ohlmüller als enige verantwoordelijk was voor de Brunnhauskapel en dat de techniek in het hoofdfonteinhuis, met name de pekelpompen met de grote, bovengeschoten waterraderen, door Schenks was ontworpen. De overige gebouwen waren mogelijk een gezamenlijk ontwerp of een ontwerp van Ohlmüller, dat Von Schenk als toezichthouder tekende in zijn rol als vertegenwoordiger van de Beierse zoutziederij.
De eerste brouwerij aan de Unteren Lindenplatz werd in 1844 in gebruik genomen, de laatste brouwerij nr. 4 aan de Oberen Lindenplatz pas in 1851.