De St. Petrikerk, ingebed in het rustgevende groen van het kerkhof, vormt het historische hart van Wilstedt. Ook in dit gebied kreeg de Angelsaksische Willehad (gewijde bisschop in 787) opdracht van de Frankische koning Karl (d. Gr.) met het zendingswerk van de Saksen. Hij liet kerken bouwen en priesters wijden, de oudste kerken waren overwegend van hout. Een permanente kerk in Wilstedt is voor het eerst gedocumenteerd in de 12e eeuw Paus Clemens III. bevestigde de goederen van het Rastede-klooster in 1190 en noemde een kerk in Wilstedt onder hen.
De abten van dit benedictijnenklooster hadden tot aan de Reformatie het patronaatsrecht over de kerk in Wilstedt. Ze hadden dus een grote invloed op het dorp. Zoals alle gebedshuizen heeft St. Petri structurele veranderingen ondergaan: de lichte kerktoren komt nog grotendeels uit de eerste kerk, maar werd in 1747/48 verhoogd. Het rode bakstenen gebouw werd in 1722 in barokstijl gebouwd door Stader-gemeentebouwer Anthon Dreyer, nadat de eerste vorige kerk in de middeleeuwen vier keer was "opgelapt". Een van de oudste voorwerpen bevindt zich aan de buitenzijde van de noordmuur van de kerk: het vlakke zandstenen reliëf "Kruisigingsgroep met Maria en Johannes" dateert waarschijnlijk uit de laatgotische periode (rond 1350 tot 1500).
Iedereen die de mogelijkheid heeft om St. Petri van binnenuit te bezoeken, kan de sporen van het verleden ontdekken: direct bij de hoofdingang bevindt zich het prachtige zandstenen portaal gemaakt door de Bremer-steenbeeldhouwer Matthias Bödeker en boven de deur naar de sacristie is een geschrift bord met een Duitstalig chronogram, wat zeldzaam is in het noorden. Bezienswaardig zijn ook het altaar in de zogenaamde kraakbeenstijl (rond 1650) met uitgesproken versiering of de preekstoel (1680), afkomstig uit de Gertrudenkapelle in Stade en in 1722 door de Wilstedtern gekocht voor 36 Reichstaler.