Het Schaumburgerwoud was vroeger een grensbos tussen het Vorstendom Schaumburg-Lippe en Pruisen; vandaag vormen delen van de westelijke rand delen van de staatsgrens met Noordrijn-Westfalen. De Schaumburger Landwehr, die in het verleden tot aan het Steinhuder Meer reikte en in de middeleeuwen de grens tussen Schaumburg-Lippe en Westfalen markeerde, strekt zich uit over een lengte van ongeveer 25 km in het Schaumburger Woud. Het Schaumburger Woud is de westelijke rest van het historische Dülwald, dat zich ooit uitstrekte van Minden tot het Steinhuder Meer en een grensbos was van oude Saksische districten. Midden in het bos, aan de weg Petershagen – Bückeburg, staat het jachthuis Baum en een klein mausoleum; de laatste rustplaats van de Schaumburgse graaf Wilhelm en zijn gezin. Een ander mausoleum bevindt zich in het zuidelijke deel van het Schaumburgerwoud, ongeveer een kilometer ten noorden van de verbindingsweg Meinsen naar Cammer (beide naar Bückeburg). Het bevat de doodskisten van de oprichter van Bad Eilsen, gravin Juliane von Schaumburg-Lippe (1761-1799) en haar moeder. Juliane was op jonge leeftijd weduwe geworden en het graf van haar geheime minnaar, de prinselijke hoofdboswachter Clemens August von Kaas (1760-1832), ligt op een zeer verborgen plek in het bos, ten oosten van Baum Castle. Het Schaumburger Woud kreeg culturele en historische betekenis omdat Wilhelm Busch vaak op de bosranden en weiden schilderde en tekende, omdat zijn geboorteplaats Wiedensahl, waar hij later vaak verbleef, dicht bij de westelijke rand van het Schaumburger Woud ligt.