De Bellacher Weiher (ook wel gespeld als Bellacherweiher of Bellacher-Weiher; volgens de officiële kaarten simpelweg Weier zonder beschrijvend woord) is een vijver in de gemeente Bellach in het Zwitserse kanton Solothurn. Het ligt direct aan de zuidelijke voet van de Jura en heeft een oppervlakte van ca. 3,35 hectare en een maximale diepte van 2,20 meter.
De vijver was oorspronkelijk bedoeld om de stad Solothurn van vis te voorzien. Volgens de afbeelding van Kurt Jäggi in de Bellacher-kalender van 1977 kreeg meester Ulrich von Egliswil, dammenbouwer, in 1456 van het stadsbestuur de opdracht om de huidige vijver aan te leggen. Volgens de dorpsgeschiedenis van Bellacher uit 1990 was dit echter een andere vijver genaamd Oberer Bellacher Weiher, die later in het gemeentegebied van Selzach lag, terwijl de vijver die vandaag de dag nog steeds bestaat pas in 1548 werd afgedamd als Seusetweiher of Unterer Bellacher Weiher. Al snel werd duidelijk dat de kosten voor het introduceren van de vis niet in een gunstige verhouding stonden tot de opbrengst van de vijvers. “Het vissen uit de vijvers was vooral een feest voor de raadsleden zelf, die persoonlijk verschenen en werden getrakteerd op veel vis en wijn.” Deze banketten voor de raad van Solothurn verminderden de opbrengst aanzienlijk, aangezien minstens 101 raadsleden en vermoedelijk andere gasten deelnamen. De gemeente overwoog meerdere keren om de vijvers weg te halen of te verkopen, ‘maar het verlangen naar een feestmaal won altijd’.
Slag op 2 maart 1798
De vijver ging ook ten onder in de annalen van 1798, toen de belangrijkste veldslag plaatsvond aan de kust tussen de troepen van Napoleon die het land binnenvielen onder leiding van generaal Schauburg en de Solothurn-troepen van generaal Josef Bernhard Altermatt, waarbij de Fransen snel en daarna zonder slag of stoot wonnen. en de rest van het kanton was bezet.
In 1861 nam de mechanische katoenweverij Schwarz & Co. de Bellacher Weiher over en gebruikte het water, dat via een pijpleiding naar de weverij werd geleid, om hun machines van stroom te voorzien. In de taal van Bellach wordt de vijver sindsdien de “Zwarte Zee” of “Zwarte Zee” genoemd. De weverij verhuurde de vijver ook om te vissen. In 1945 werd het uitgeroepen tot kantonaal natuurreservaat.
Tot het begin van de 20e eeuw werd de Bellacher Weiher ook gebruikt voor de productie van natuurijs. Het was ook nuttig voor boeren omdat ze de afvoer mochten gebruiken om hun velden te irrigeren.
Op dit punt heb je het beste uitzicht op de prachtige Bellacher Weiher. Het is dus de moeite waard om hier even te stoppen. Hier heeft u direct toegang tot het water. Met een beetje geluk ziet u - naast watervogels - ook padden en blindwormen. Zeer zelden een adder. In de herfst zie je vreemde watervogels die hier stoppen op weg naar het zuiden.
Vertaald door Google •
Goed op de hoogte? Log in om een tip voor andere avonturiers toe te voegen!