Lauren & Bailey 🐕🐾에 대하여
Leuk dat je een kijkje neemt op mijn profiel. Ik ben Lauren en samen met mijn lieve Golden Retriever Bailey trek ik er graag op uit. We wandelen veel met honden- én mensenvrienden. We genieten volop van de natuur in heel Nederland, België en Duitsland. Onze thuisbasis is Arnhem, in het mooie Gelderland.
Tijdens onze wandelingen probeer ik de mooiste plaatjes vast te leggen. Fotografie maakt me steeds enthousiaster.
1,485 km
401:09 시간
최근 활동
After our walk past the miniature people through Leeuwarden's city center, we had something special planned for the evening. A lovely way to end the weekend: the 6th edition of December Light.
When it gets dark, Leeuwarden transforms. The hustle and bustle subsides, the streets become quieter, and that
번역자 Google •
Today we had a wonderful discovery walk through Leeuwarden, but at eye level with the city's smallest residents.
We walked the Miniature People route, not just a regular city walk, but a scavenger hunt past dozens of miniature figures that tell their own stories in surprising locations. Sometimes they
번역자 Google •
Today we made the trip from the Achterhoek region to Harlingen for a weekend in Friesland. And what a coincidence 😉, Lauren turned out to be on holiday nearby. A perfect excuse to meet up for a lovely walk in Stavoren.
We started at the harbor, where the fog played a major role today. Unfortunately
번역자 Google •
Franeker, a city full of stories
Today I strolled through Franeker, one of the Frisian Eleven Cities. It's the kind of city that naturally makes you slow down. Old streets, monumental buildings, and a peaceful atmosphere make it a pleasant place to simply wander.
Franeker has a rich academic past. A university
번역자 Google •
A Stopover in the Hanseatic City of Kampen
Yesterday we were in Groningen, today we're on our way to Harlingen. You could safely say we're crossing the entire country. It might seem a bit crazy, but that's precisely what makes it so much fun: discovering new places along the way. Starting today, we'll
번역자 Google •
Today we strolled through Groningen. It wasn't a detour for us, but a long drive! With a clear mission... to admire the largest Christmas ornament in Europe. And it certainly didn't disappoint.
Since the end of November, DOT has once again become an extra special place, bathed in thousands of LED lights
번역자 Google •
- Lauren & Bailey 🐕🐾12월 14, 2025
Winter at the Open-Air Museum
From December 6th to January 18th, the Open-Air Museum is all about winter. And you'll notice it the moment you walk in. Before you even get anywhere, you'll smell poffertjes (Dutch pancakes), oliebollen (Dutch doughnuts), and pea soup. The kind of aromas that instantly remind
번역자 Google •
- Lauren & Bailey 🐕🐾12월 13, 2025
Mariëndaal Estate: Heights, Water, and a Green Tunnel
Mariëndaal Estate is one of those places I always enjoy visiting. It's located between Arnhem and Oosterbeek and is part of a whole series of beautiful estates in the area. The area has it all: elevation changes, water, open spaces, and sheltered paths
번역자 Google •
- 🌸 Rianne & Joep 🐶12월 12, 2025
During the WinterDroom Light Evening, we walked through Pantropica again with our dog club. We were there last year, and the enchanting atmosphere has stayed with us so much that a return visit this year felt like a given. However, we had learned one lesson back then... in the tropical heat of Pantropica
번역자 Google •
Lauren & Bailey 🐕🐾 님이 하이킹을 했어요.
약 19시간 전
Een rustig rondje op Froskepôlle Vandaag begon ik mijn vakantiedag niet helemaal fit. Grieperig en weinig energie. Omdat mijn broertje er ook gezellig was, besloten we het klein te houden en gewoon een kort blokje te wandelen. Soms is dat meer dan genoeg. We kwamen terecht op een verrassend groen stukje Friesland. Aan deze kant van de provincie zie je vooral veel weilanden, maar hier loop je toch regelmatig tussen de bomen. Dat maakte het meteen een stuk fijner. Froskepôlle ligt aan de oostkant van Leeuwarden en is een natuur- en recreatiegebied op een klein polder-eilandje. Je komt er alleen te voet, via een brug vanaf de Avondsterweg. Het is zo’n plek waar alles net even rustiger voelt. Extra leuk: honden mogen hier los. Dat maakte het rondje voor Bailey meteen een stuk aantrekkelijker. De bal ging mee, er was een zwemplek met een strandje en dat was eigenlijk alles wat ze nodig had. Terwijl ik het rustig aan deed, vermaakte zij zich uitstekend. Wat dit eiland nog wat extra charme geeft, is de Froskepôlle poldermolen. Een mooie, historische molen die oorspronkelijk in 1896 werd gebouwd en in 1962 naar deze plek is verplaatst. De molen is nog steeds functioneel en wordt gebruikt om de vijvers te bemalen. Op afspraak kun je hem zelfs van binnen bekijken. Geen lange wandeling vandaag, geen groot avontuur. Maar soms is een rustig rondje op een fijne plek precies wat je nodig hebt, zeker als je niet helemaal fit bent.
00:38
2.37km
3.8km/h
20m
10m
Lauren & Bailey 🐕🐾 님 외 명이 하이킹을 했어요.
3일 전
Na onze wandeling langs de miniature people door het centrum van Leeuwarden hadden we voor de avond nog iets bijzonders op de planning. Een mooie afsluiter van het weekend, de 6e editie van Decemberlicht. Wanneer het donker wordt, verandert Leeuwarden. De drukte zakt weg, de straten worden stiller en juist dan begint deze route te leven. We volgden het blauwe licht, dat ons zonder moeite meenam door steegjes waar we normaal zo aan voorbijlopen. Bekende plekken voelden ineens anders, alsof de stad zichzelf opnieuw aan ons voorstelde. Decemberlicht is geen route die je snel loopt. Je vertraagt vanzelf. Je blijft staan. Kijkt omhoog, naar muren die tot leven komen met animaties, korte filmpjes, gedichten en citaten. Soms grappig, soms licht filosofisch, maar altijd precies passend bij de plek. Het voelde nergens druk of overweldigend, eerder als een reeks kleine ontmoetingen met licht en woorden. Het citaat “Keep some room in your heart for the Unimaginable” van Mary Oliver vormde een mooie rode draad. Het paste bij deze avond, bij het kijken zonder haast en bij het openstaan voor wat je niet had verwacht. In het donker leek alles net wat scherper binnen te komen. Wat begon in 2020 als een spontaan gebaar van Kroft&Smids, voelt hier nog steeds heel dichtbij en menselijk. Hun liefde voor licht in de openbare ruimte is voelbaar. Niet om indruk te maken, maar om iets te delen. Hoop, verwondering, een glimlach. We liepen rustig verder, soms zwijgend, soms even wijzend: heb je die gezien? De kou was er, maar stoorde niet. Het was zo’n avond waarop je niet veel nodig hebt. Alleen samen lopen, kijken en ervaren. Decemberlicht voelde als een zachte afsluiting van een heerlijk weekend in Friesland. Geen groot slot, maar een warme, stille punt achter mooie dagen. Met een hoofd vol zinnen, beelden en kleine wijsheden reden wij richting huis, terwijl Lauren nog even in deze provincie blijft. Friesland dooft voor ons langzaam uit, maar wat we lazen en zagen nemen we mee naar huis.
00:24
1.49km
3.8km/h
20m
10m
🌸 Rianne & Joep 🐶 님 외 명이 하이킹을 했어요.
3일 전
Vandaag wandelden we een hele leuke ontdekkingstocht door Leeuwarden, maar dan op ooghoogte van de kleinste bewoners van de stad. We liepen de Miniature People-route, geen gewone stadswandeling, maar een speurtocht langs tientallen miniatuurpoppetjes die op verrassende plekken hun eigen verhaal vertellen. Soms lagen ze pal voor je neus, soms moest je echt even stilstaan, bukken en goed kijken. Dat maakte het juist zo leuk. Met het routeboekje in de hand, vol omschrijvingen en subtiele hints, voelde elke vondst als een klein cadeautje. Onderweg genoten we niet alleen van de miniaturen, maar ook van het Leeuwarden dat zich tussen de scènes door ontvouwde. Smalle straatjes, verborgen hoekjes, het water, de pleinen en indrukwekkende streetart. Deze route laat je het centrum van alle kanten zien. Je vertraagt vanzelf. Je kijkt anders. En precies dat is de kracht van deze wandeling. De Miniature People zijn het werk van Michel Tilma, geboren en getogen Leeuwarder. Zijn verhaal geeft de route extra diepte. Na drie hersenbloedingen moest hij zijn leven opnieuw vormgeven. In fotografie vond hij rust, en in de miniaturen zijn roeping. Wat begon als inspiratie van kunstenaar Slinkachu, groeide uit tot een liefdevol en eigen project dat inmiddels niet meer weg te denken is uit de stad. Met een rugzak vol poppetjes trok Michel door Leeuwarden, op zoek naar plekken waar het grote en het kleine elkaar raken. Sinds 2019 blijven de miniaturen gewoon staan. Ze zijn onderdeel geworden van de stad, van stadswandelingen, van verwondering. Niet voor niets ontving Michel in 2023 de Pommeranten Pries: een erkenning voor zijn bijzondere bijdrage aan het culturele leven van Leeuwarden. Deze wandeling voelt als een ode aan veerkracht, creativiteit en aandacht. Aan het idee dat je een stad pas echt leert kennen als je de tijd neemt. En misschien ook als een stille herinnering aan Michels eigen woorden: “Het is niet wat je overkomt dat je leven vormt, maar hoe je er mee omgaat.” Een warme, verrassende en inspirerende route die Leeuwarden laat zien zoals je haar nog niet kende... klein van formaat, maar groots in betekenis. Perfect voor wie houdt van wandelen met verwondering.
01:49
6.91km
3.8km/h
20m
20m
🌸 Rianne & Joep 🐶 님 외 명이 하이킹을 했어요.
4일 전
Vandaag maakten we de reis van de Achterhoek naar Harlingen voor een weekendje Friesland. En heeeeeel toevallig 😉 bleek Lauren ook in de buurt vakantie te vieren. Een perfecte aanleiding om samen af te spreken voor een mooie wandeling in Stavoren. We begonnen bij de haven, waar de mist vandaag een grote rol speelde. Het uitzicht reikte helaas niet ver, maar juist dat gaf de plek iets mysterieus. Toch liepen we vol goede moed de pier richting het IJsselmeer op. Aan het einde stond een kleine vuurtoren, die stoer uit de nevel tevoorschijn kwam, een mooi en sfeervol begin van onze wandeling. Daarna vervolgden we onze route over de dijk, langs een rij prachtige kleurrijke huisjes. Al wandelend fantaseerden we erop los, in welke kleur zouden wij hier willen wonen, zo vlak bij het water? Met het ruisen van het meer en de frisse lucht was dat geen moeilijke droom om te hebben. Een rondje door het centrum van Stavoren mocht natuurlijk niet ontbreken. Hier bewonderden we één van de bijzondere 11fountains van Friesland. Elke Friese Elfstedenstad heeft zo’n moderne fontein, ontworpen door internationale kunstenaars. In Stavoren is dat een reusachtige vis, die normaal gesproken water spuit, een knipoog naar de rijke maritieme geschiedenis van de stad. Door de kou stond de fontein vandaag stil, maar dat mocht de pret niet drukken. Bailey durfde zelfs dapper in de bek van de vis te poseren. Niet ver daarvandaan kwamen we langs het bekende beeld van het Vrouwtje van Stavoren. Dit bronzen beeld, gemaakt door Pier Arjen de Groot en geplaatst in 1969, kijkt uit over de oude haven. Het stelt de rijke weduwe uit de bekende sage voor, die door haar hebzucht alles verloor. Het beeld is een krachtig symbool voor de bloei en ondergang van Stavoren en blijft een indrukwekkende plek om even bij stil te staan. Ook liepen we langs een heel bijzonder hotel, Hotel De Vrouwe van Stavoren, prachtig gelegen aan de oude haven. Hier kun je niet alleen ‘gewoon’ overnachten, maar zelfs slapen in een wijnvat! Twaalf enorme wijnvaten zijn omgebouwd tot sfeervolle hotelkamers, sommige zelfs met luxe badkamers en ligbaden. Alleen al het zien ervan maakte ons nieuwsgierig. Als afsluiter wilde ik Lauren graag nog iets persoonlijks laten zien. Het beeld van Aukje, de Elfstedenschaatster. Dit beeld, gemaakt door Evert van Hemert, is onderdeel van een serie van elf beelden in alle Friese Elfsteden. Ze vormen een eerbetoon aan de vrouwelijke deelnemers van de Elfstedentocht en staan allemaal op de officiële schaatsroute, daar waar weg en water elkaar kruisen. Voor een geocache heb ik ze ooit alle elf bezocht, en het voelde mooi om deze bijzondere plek vandaag te kunnen delen. Al met al was het een gezellige, sfeervolle wandeling vol mist, verhalen, kunst en fijne gesprekken. Stavoren liet zich vandaag misschien niet van zijn zonnigste kant zien, maar wél van zijn warme en karaktervolle kant, en dat maakte deze dag samen extra bijzonder.
01:29
5.93km
4.0km/h
10m
10m
Lauren & Bailey 🐕🐾 님이 하이킹을 했어요.
6일 전
Franeker, een stad vol verhalen Vandaag wandelde ik door Franeker, een van de Friese Elfsteden. Het is zo’n stad waar je vanzelf wat langzamer gaat lopen. Oude straatjes, monumentale gebouwen en een rustige sfeer maken het een fijne plek om gewoon rond te dwalen. Franeker heeft een rijk academisch verleden. Ooit stond hier een universiteit die studenten en denkers uit heel Europa aantrok. Namen als René Descartes en Anna Maria van Schurman liepen hier ooit door dezelfde straten. Dat idee alleen al geeft de stad iets bijzonders. Sinds 19 september 2023 bezit Franeker ook een stukje UNESCO-werelderfgoed: het Eise Eisinga Planetarium. Het oudste nog werkende planetarium ter wereld, gebouwd tussen 1774 en 1781 door wolkammer en amateur-astronoom Eise Eisinga. In het plafond en langs de wanden van zijn woonkamer bouwde hij een mechanisch model van het zonnestelsel dat tot op de dag van vandaag real-time de stand van zon, maan en de toen bekende planeten laat zien. Onvoorstelbaar knap, zeker als je bedenkt dat het gewoon in een woonhuis is gemaakt. Een persoonlijk hoogtepunt van vandaag was de Martenatuin. Een klein, historisch stadstuintje in Engelse stijl, met het stadskasteel als blikvanger. Terwijl ik daar rondliep raakte ik aan de praat met een lokale bewoner, die vertelde dat de viooltjes nog maar net geplant zijn en dat het park met veel zorg wordt onderhouden. Zelfs in de winter bloeit er daardoor nog van alles. Na mijn hoogtepunt volgde natuurlijk dat van Bailey. Die ontdekte een fontein. Met water. En ja die moest uiteraard even getest worden. Deze fontein blijkt onderdeel te zijn van het project 11fountains, waarbij elke Elfstedenstad een eigen fontein kreeg, ontworpen door een internationale kunstenaar. Elke fontein vertelt een verhaal dat past bij de identiteit en geschiedenis van de stad. De fontein van Franeker is een ode aan Jan Hendrik Oort, de beroemde astronoom die hier geboren is. Hij is vooral bekend van de Oortwolk, een theoretische wolk van komeetachtige objecten aan de rand van ons zonnestelsel. Mooier kan de link tussen Franeker en de sterren eigenlijk niet worden. Franeker verraste me. Klein van formaat, maar groot in verhalen en met genoeg te ontdekken voor zowel mens als hond.
01:32
5.99km
3.9km/h
30m
30m
Lauren & Bailey 🐕🐾 님이 하이킹을 했어요.
7일 전
Een tussenstop in Hanzestad Kampen Gisteren nog in Groningen, vandaag onderweg naar Harlingen. Je kunt gerust zeggen dat we het hele land doorkruisen. Misschien een beetje gek, maar juist dat maakt het zo leuk: onderweg steeds weer nieuwe plekken ontdekken. Vanaf vandaag blijven we anderhalve week in Harlingen, even echt op vakantie. Maar eerst, zoals altijd nog een wandelstop tussendoor. Die stop werd Kampen. Een oude Hanzestad, en dat zijn bijna altijd plekken waar je goed kunt rondlopen. Kampen ligt aan de IJssel, in Overijssel, en kreeg al in 1236 stadsrechten. Dat voel je meteen als je het centrum inloopt. Ik dwaalde door smalle straatjes en langs oude muren en gevels. Overal zie je sporen van het verleden: monumentale panden, kleine steegjes en gebouwen die hier al eeuwen staan. Het voelt alsof de stad haar geschiedenis niet verstopt, maar gewoon laat zien zoals die is. Wat op mij de meeste indruk maakte, waren de stadspoorten. De Koornmarktpoort, de Cellebroederspoort en de Broederpoort staan er nog steeds, trots en statig. Het zijn van die plekken waar je automatisch even stopt, kijkt en bedenkt hoeveel mensen hier in al die eeuwen zijn binnengekomen en weer vertrokken. Kampen wordt vaak een openluchtmuseum genoemd, en dat klopt eigenlijk wel. Niet omdat het voelt als een museum waar je netjes langs vitrines loopt, maar juist omdat het een levende stad is waar het Hanzeverleden overal aanwezig blijft. Historie en dagelijks leven lopen hier gewoon door elkaar heen. Na de wandeling stapten we weer in de auto, op weg naar Harlingen. Met Kampen als fijne tussenstop en weer een stukje Nederland rijker.
01:15
5.17km
4.1km/h
30m
30m
🌸 Rianne & Joep 🐶 님과 Lauren & Bailey 🐕🐾 님이 하이킹을 했어요.
12월 16, 2025
Vandaag wandelden we door Groningen. Voor ons geen ommetje om de hoek, maar een flinke rit! Met een duidelijke missie... de grootste kerstbal van Europa bewonderen. En die stelde zeker niet teleur. Sinds eind november is DOT weer een extra mooie plek, gehuld in duizenden ledlampjes die de enorme koepel laten stralen als een gigantische kerstbal. Met zijn 19 meter hoogte en 26 meter doorsnede was DOT jarenlang zelfs de grootste kerstbal ter wereld. Totdat in 2023 The Sphere in Las Vegas het record overnam: 112 meter hoog en 157 meter in doorsnede... onvergelijkbaar groot. Vorig jaar bleef de Groningse lichtbol nog donker, de ledinstallatie was aan vervanging toe en de vorige eigenaar zag af van de investering. Gelukkig dachten de nieuwe eigenaren daar anders over. “Een kerst is voor ons niet compleet zonder de enorme DOT-kerstbal. Het hoort bij de stad,” aldus mede-eigenaar Theun Heeg. En dat voel je. DOT straalt weer, letterlijk én figuurlijk, en is voor de liefhebbers nog te bewonderen tot 18 januari. DOT, voorheen bekend als Infoversum, is een 3D-koepelbioscoop en planetarium. Een tweede hoogtepunt... en misschien wel onze favoriet, was Via Vecchia. Dit magische steegje verbindt de Steentilstraat met het Gedempte Kattendiep en is rond deze tijd een zee van kerstlichtjes. De naam betekent ‘oude straat’ en werd bedacht door de ondernemers van de aangrenzende restaurants Cervantes, Hemingway’s, Boccaccio en Moro. Omdat het gewoon een heel mooi oud steegje is. In de winter verandert het in een klein sparrenbos vol muziek en verlichting, maar ook in de zomer is dit een heerlijke plek, bloemen, terrasjes en lichtjes geven het steegje dan bijna een mediterrane sfeer. Dit stukje Groningen voelt warm, verzorgd en met liefde gemaakt, allemaal dankzij de mensen van Via Vecchia. Overdag viel de stad ons eerlijk gezegd wat tegen. We hadden meer verwacht. Hier en daar zagen we mooie streetart, maar op veel plekken oogde de stad vies. Zeer regelmatig hing er een indringende geur van urine of wiet, wat afbreuk deed aan de beleving. Ook de Martinitoren maakte minder indruk dan gehoopt. De toren met een hoogte van bijna 97 meter, is al eeuwenlang het symbool van Groningen. De toren werd gebouwd in verschillende fases tussen de 13e en 15e eeuw. Hij wordt door Groningers liefkozend ‘d’Olle Grieze’ genoemd, verwijzend naar de verweerde grijze kleur van het Bentheimer zandsteen. Vanaf de top schijn je bij helder weer zelfs de Waddenzee te kunnen zien. Toch… in het echt voelde hij voor ons minder bijzonder dan verwacht. Vlakbij de Martinitoren kwamen we wel een mooi beeld tegen van Joris en de Draak, een klassiek symbool van de strijd tussen goed en kwaad. Helaas bleek ook dit plekje voor sommigen vooral heel populair om achter te urineren, wat de magie snel weer deed vervliegen. Groningen komt voor ons vooral ’s avonds tot leven. Dan schitteren DOT en Via Vecchia en voelt de stad sfeervol en bijzonder. Deze twee hoogtepunten maakten de reis absoluut de moeite waard. Overdag wist de stad ons minder te raken, maar wie Groningen bezoekt voor licht, sfeer en winterse magie, zit hier ’s avonds helemaal goed. ✨
01:55
7.34km
3.8km/h
40m
40m
Lauren & Bailey 🐕🐾 님이 하이킹을 했어요.
12월 14, 2025
Winter in het Openluchtmuseum Van 6 december tot en met 18 januari staat het Openluchtmuseum in het teken van de winter. En dat merk je meteen als je binnenkomt. Nog voor je echt ergens bent, ruik je poffertjes, oliebollen en erwtensoep. Het soort geuren die je gelijk aan Oud Hollands laten denken. Het museum is zes weken lang aangekleed met lichtjes, muziek en winterse pleinen. Geen overdaad, maar precies genoeg om het gezellig te maken. Kerst, oud en nieuw, Chinees nieuwjaar en wintertradities van vroeger en nu lopen hier rustig door elkaar heen. Het voelt niet als een evenement dat je moet afwerken, maar meer als een plek waar je gewoon even rond kunt dwalen. Op de pleinen gebeurt van alles: een kleine kermis, een jaarmarkt, ambachten en genoeg om samen herinneringen te maken. Op dit moment ligt er ook een Elfstedentocht-route door het museum, met stempelposten van alle elf steden en onderweg kleine spelletjes. Geen ijs, geen kou, maar wel die herkenbare Elfstedensfeer. Bailey deed zelf niet mee aan de Elfstedentocht, maar vond wel een ander spelletje interessant. Ze stond met haar snuit boven een viiver met grote snoeken en leek even serieus te overwegen of ze haar eigen hapje kon vangen. Dat idee heb ik maar snel uit haar hoofd gepraat. Wat ik fijn vind: honden zijn gewoon welkom in het museum. Ze mogen niet de gebouwen in, maar buiten is er meer dan genoeg te zien en te ruiken. Tussen alle lichtjes en winterse gezelligheid door liep Bailey vrolijk mee. Winter in het Openluchtmuseum is geen groot spektakel. Het is gewoon een fijne plek om samen buiten te zijn, rond te lopen, iets te eten en even te genieten van de sfeer. En soms is dat precies genoeg.
01:41
3.65km
2.2km/h
40m
30m
Lauren & Bailey 🐕🐾 님이 하이킹을 했어요.
12월 13, 2025
Landgoed Mariëndaal; hoogtes, water en een groene tunnel Landgoed Mariëndaal is zo’n plek waar ik altijd graag kom. Het ligt tussen Arnhem en Oosterbeek en maakt deel uit van een hele reeks prachtige landgoederen in deze omgeving. Het gebied heeft alles: hoogteverschillen, water, open stukken en beschutte paden. En eerlijk is eerlijk, het helpt ook dat het een losloopgebied voor honden is. Wat Mariëndaal voor veel mensen bijzonder maakt, is de Groene Bedstee, of iets chiquer gezegd: de berceau. Dit lange, tunnelachtige pad van gesnoeide beuken is zo’n 300 tot 400 meter lang en daarmee één van de grootste berceau’s van Nederland. De bomen groeien boven je hoofd naar elkaar toe en vormen een groene tunnel waar je automatisch wat langzamer van gaat lopen. Die Groene Bedstee heeft ook nog een mooi stukje geschiedenis. In de 19e eeuw werd dit pad aangelegd zodat dames van het landgoed in de zomer konden wandelen zonder in de zon te lopen. Een bleke huid was toen een teken van welvaart, en in deze tunnel was zonlicht ver te zoeken. Tegenwoordig wandelen we er vooral omdat het gewoon een heel fijne en bijzondere plek is. Vandaag waren we hier om af te spreken met een andere Golden Retriever. Bailey en Logan hadden het meteen naar hun zin. Rennen, spelen, door het water banjeren, modderpoelen opzoeken en daarna nog even lekker door de bladeren rollen; het complete programma. En zoals dat gaat: hoe viezer de honden, hoe beter de dag blijkbaar is geweest. Mariëndaal is trouwens ook een fijne plek als je wat langer wilt wandelen. Het Rosandepad van zo’n 15 kilometer loopt hier doorheen, en zelf heb ik hier al meerdere routes gelopen van ongeveer 10 kilometer in combinatie met Warnsborn. Elke keer ontdek ik weer een ander stukje van het gebied. Kortom: Mariëndaal blijft een favoriet. In elk seizoen mooi, genoeg afwisseling, ruimte voor de honden én altijd dat momentje door de Groene Bedstee dat de wandeling net even extra bijzonder maakt.
01:20
4.01km
3.0km/h
70m
70m
Lauren & Bailey 🐕🐾 님 외 명이 하이킹을 했어요.
12월 12, 2025
Tijdens de Lichtjesavond van WinterDroom wandelden we met onze hondenclub opnieuw door Pantropica. Vorig jaar waren we er ook en de betoverende sfeer is ons zo bijgebleven dat een herhaalbezoek dit jaar vanzelfsprekend voelde. Alleen hadden we toen één les geleerd... in de tropische warmte van Pantropica kun je beter niet te enthousiast in winterlagen verschijnen 🥵. Dit keer kwamen we dus luchtiger gekleed en dat maakte de wandeling des te aangenamer. Zodra we binnenstapten, voelde het alsof de tropische wereld opnieuw een extra laag magie had gekregen. De duizenden kaarsen verhulden de tuinen in een warme gloed, waardoor de vertrouwde paden van Pantropica een bijna sprookjesachtige aanblik kregen. De lichtjesroute leidde ons langs hoge palmen die zich lieten transformeren tot lichtsculpturen, langs stille waterpartijen waarin het kaarslicht zacht golfde en door Vlinderica, waar de nieuwe lichtobjecten subtiel tussen de beplanting zweefden. Ook de dieren leken zich aan te passen aan deze bijzondere avond; flamingo’s en andere bewoners bewogen rustig door het gedempte licht, alsof het park zelf vertraagde om de bezoekers meer te laten zien. Terwijl we door de verschillende thematuinen trokken, voelden we opnieuw hoe rijk de geschiedenis van Pantropica is, een plek die ooit als orchideeënkwekerij begon en nu als tropische attractie zijn verhaal vertelt in elke plant, elk pad en elke kas. Aan het einde van de route kwamen we uit bij het winterplein, waar de combinatie van schaatsgeluiden, zachte livemuziek en tropische warmte een bijna droomachtig contrast vormde. Het was een wandeling die, net als vorig jaar, minder draaide om kilometers en meer om de ervaring zelf, een rustig tempo door een wereld die voor één avond nog lichter, warmer en dichterbij leek te komen.
02:56
4.57km
1.6km/h
0m
0m
A quiet walk at Froskepôlle
Today I started my vacation feeling a bit under the weather. Feeling flu-like and lacking energy. Since my brother was also there, we decided to keep it short and just take a short walk. Sometimes that's more than enough.
We ended up in a surprisingly green part of Friesland
번역자 Google •