Vóór 1978 werd dit stuk Lattenklieversstraat (deel van de brug tot aan de Smissestraat) "Dorpstraat" genoemd. In de Atlas der Buurtwegen van 1844 wordt deze naam voor het eerst gebruikt. Daarvoor werd de straat "Groote Herbaene van Ghendt op Brugge" genoemd.
Dit stukje van Sint-Joris, nl. tussen het Pelderijn en de kerk, is eigenlijk het centrum van het dorp. Hier waren steeds de meeste cafés en ook de parochiezaal (nu gemeenschapszaal) gevestigd.
Zaal Sinjo werd gebouwd midden de jaren 1970 door de parochie Sint-Joris. De parochiewerking verzamelde geld bijeen, o.a. door aan te kloppen bij de verschillende lokale handelaars en ondernemers. Er was nood aan een parochiale feestzaal en bijhorende vergaderlokalen. De ‘patronaatszaal’ (die tegenover café ’t Klievertje stond, waar nu de parking is) werd in 1973 immers gesloopt, omdat er een nieuwe pastorie op die plaats moest gebouwd worden (d.i. het huis voor de kerk). Op de zwart-wit-foto van 1908 met links café Gemeentehuis zie je aan de overkant van de straat de patronaatszaal. Halfweg 2013 werd de uitbating van zaal Sinjo overgenomen door de gemeente Beernem, die een grondige renovatie van de zaal deed. In 2016 kon de vernieuwde zaal Sinjo officieel geopend worden.
Naast een feestzaal waren in die buurt ook steeds cafés te vinden. Het openhouden van een herberg moet destijds een lonende bijverdienste zijn geweest. Kort vóór en na de Eerste Wereldoorlog waren in St-Joris meer dan 50 cafés! Een groot aantal daarvan lagen geconcentreerd in dit gedeelte van de Dorpsstraat. Vanaf het kruispunt Maria-Aaltersesteenweg & Smissestraat tot aan de brug (de Kerkstraat meegerekend) waren er 18 cafés. De ene herberg paalde aan de andere. Het waren vooral verzamelplaatsen voor wie na de hoogmis nog een glaasje kwam drinken en ze vormden ook de enige plaats die buiten de opvallende controle van de geestelijkheid bleef. Gedurende lange tijd werd daar ook het loon uitbetaald. De werkman werkte van maandag vroeg tot zaterdag laat, 10 à 12 uur per dag.
Nu kan je nog café Pico-Bello (weliswaar gesloten, Lattenklieversstraat 19) en café ’t Klievertje (Lattenklieversstraat 18) aanschouwen in deze buurt.
Café Pico-Bello werd jarenlang uitgebaat onder de naam Café Sportief. Het was toen in de eerste plaats het voetballokaal, maar ook de boldersclub had er zijn thuishaven. In de jaren 1990 veranderde de naam van het café in Pico-Bello. Marcella De Rycke was de laatste uitbaatster van het café.
Café ’t Klievertje kan terugblikken over een lange, rijke geschiedenis. In 1928 was het café, toen genaamd Café Oud Gemeentehuis, eigendom van de familie Arthur en Bertha Mortier-Hoste. Tot 1956 hebben zij het café beheerd. Het was vermoedelijk het eerste spijshuis in Sint-Joris, dat warm eten verschafte aan de talrijke handelsreizigers die Sint-Joris aandeden. Het café werd verkocht aan brouwer Arthur Langouche. De familie Langouche is tot op vandaag eigenaar van het café. Doorheen de jaren werd het café verhuurd aan verschillende uitbaters. In 1956 waren het Usmar Stock en echtgenote Lucrèse Croene die hun intrek namen in het café, waar toen zowel de duivenmaatschappij Nu of Nooit en verschillende biljartclubs hun thuishaven hadden. Ze waren ook gekend voor hun goed, smaakvolle keuken. De meeste huwelijksfeesten en begrafenismaaltijden gingen er door. In 1975 veranderde de naam van het café in ‘de Trapkes Op’, en in de jaren 1990 kreeg de café de naam Zorro.