Most kolejowy w Stanach, położony na Odrze w pobliżu Nowej Soli, to jeden z najdłuższych i najbardziej imponujących mostów kolejowych w Polsce. Jego historia, trwająca ponad 120 lat, jest nierozerwalnie związana z rozwojem transportu kolejowego w regionie oraz burzliwymi wydarzeniami historycznymi.
Budowę mostu rozpoczęto w 1905 roku, a ukończono ją w 1908 roku. Było to gigantyczne przedsięwzięcie inżynieryjne. Most został zaprojektowany jako konstrukcja stalowa kratownicowa, składająca się z kilku przęseł, wspartych na kamiennych filarach. Jego długość wynosiła około 640 metrów, co czyniło go jednym z najdłuższych obiektów tego typu w ówczesnych Niemczech. Wraz z oddaniem mostu do użytku, znacznie usprawniono transport w całym regionie, a Nowa Sól zyskała nowe, ważne połączenie kolejowe.
W czasie I wojny światowej most nie doznał większych uszkodzeń, choć jego znaczenie strategiczne wzrosło. Prawdziwa próba dla konstrukcji nadeszła wraz z II wojną światową. Pod koniec wojny, w 1945 roku, wycofujące się wojska niemieckie podjęły próbę zniszczenia mostu, aby opóźnić marsz Armii Czerwonej. Wysadzono wówczas jedno z przęseł, co na pewien czas uniemożliwiło przejazd.
Po zajęciu tych terenów przez wojska radzieckie i następnie przekazaniu ich Polsce, most został szybko odbudowany. Już w 1946 roku przywrócono na nim ruch kolejowy, co było kluczowe dla powojennej odbudowy i integracji Ziem Zachodnich z resztą kraju.
W okresie powojennym most kolejowy w Stanach odgrywał nadal ważną rolę w transporcie towarowym i pasażerskim. Przez dziesięciolecia służył jako kluczowe ogniwo na linii kolejowej nr 371 (Wolsztyn – Żagań). Z biegiem lat, w miarę spadku znaczenia lokalnych połączeń kolejowych, ruch na moście stawał się coraz mniejszy.
Obecnie most kolejowy w Stanach jest nadal użytkowany jako ścieżka rowerowa. Przechodzi on regularne przeglądy i konserwacje, aby zapewnić bezpieczeństwo ruchu. Jest to obiekt o dużej wartości inżynieryjnej i historycznej, stanowiący ważny element krajobrazu Odry. Długie, stalowe przęsła i solidne filary świadczą o dawnej potędze inżynierii i przypominają o burzliwej historii regionu, który widział zmianę granic i systemów.