Poziomy trudności tras pieszych: skala SAC

Skala SAC to standardowy sposób określania poziomu trudności szlaków pieszych i górskich we wszystkich krajach niemieckojęzycznych. Została stworzona przez Szwajcarski Klub Alpinistyczny i bazuje na nawierzchni, poziomie nachylenia, ekspozycji, doświadczeniu, wymaganym sprzęcie oraz koniecznych środkach bezpieczeństwa.

• T1: szlaki piesze

  Dobrze przygotowane szlaki pozbawione większych przeszkód lub trudnych odcinków. Nawierzchnia jest zazwyczaj ubita, a nachylenie – znikome. Nie ma ryzyka upadku z wysokości.

  na mapach komoot

• T2: szlaki górskie

  Dobrze oznaczone szlaki pozbawione odcinków wymagających technicznie. Fragmentami może wystąpić ryzyko upadku z wysokości oraz większe nachylenie.

  na mapach komoot

• T3: wymagające szlaki górskie

  Przeważnie dobrze przygotowane szlaki z łańcuchami lub linami na wyeksponowanych odcinkach. Szlaki mają ubitą nawierzchnię, ale są strome. Zwiększone ryzyko upadku z wysokości.

  na mapach komoot

• T4: szlaki wysokogórskie

  Szlaki mogą być nieoznaczone oraz prowadzić przez lodowce, żwirowiska lub pozbawione wyraźnej drogi strome zbocza. W miejscach z dużą ekspozycją istnieje ryzyko upadku z wysokości.

  na mapach komoot

• T5: wymagające szlaki wysokogórskie

  Często są to szlaki bez wyraźnej ścieżki. Możesz spodziewać się wymagającego ukształtowania terenu, stromych kamiennych zboczy i pokrytych śniegiem lodowców. Mogą wymagać zastosowania czekana oraz lin.

  na mapach komoot

• T6: zaawansowane szlaki wysokogórskie

  W większości nieoznaczone szlaki z fragmentami wspinaczkowymi o trudności II wg skali UIAA. Stromy i kamienisty teren z długimi odcinkami prowadzącymi przez lodowce. Wysokie ryzyko poślizgnięcia lub upadku z wysokości. Wymagany specjalistyczny sprzęt wspinaczkowy.

  na mapach komoot