Ofenpass

Gelegen op 2.149 meter in het Zwitserse kanton Graubünden, verbindt de Ofenpas de Engadin-vallei en Val Müstair. De weg die naar de pas leidt, werd ingehuldigd in 1871, heeft nooit steile hellingen en gaat altijd zachtjes verder.

De Ofenpas is aan beide kanten vrij tam, er zijn geen harde toppen, de route is uitstekend ontwikkeld. Vanaf de kant van Graubünden moet rekening worden gehouden met een middelzware helling naar La Punt. Het landschap van de Ofenpas biedt een prachtige natuur, aan de kant van Graubünden iets ruiger dan aan de Zuid-Tiroolse kant.

De verbindingsweg tussen Zwitserland en Zuid-Tirol loopt bijna uitsluitend door bossen op weg naar de top van de pas en passeert slechts enkele kleine dorpjes. De pas straalt dan ook geen klassiek alpine gevoel uit. Het gaat niet door ruige rotslandschappen of langs gletsjers en hoge toppen, maar heeft door zijn afgelegen ligging een eigen karakter. Daarnaast is het hellingspercentage redelijk constant, wat het rijden prettig maakt.

Niet zoals je je de klassieke alpenpas zou voorstellen - meer een hoge vallei, die echter mooi en grotendeels natuurlijk is.
Neem zeker het volgende Val Müstair mee. Alles heel ver van de drukte

Moeilijk deel van het Engadin, met de sissende stijging, maar ingebed in de prachtige bossen van het Nationaal Park Zwitserland. Ik vind de top van de pas maar matig spectaculair, maar het is mogelijk om even te pauzeren en er staat een pasbord. Vanaf het Münstertal is de Ofenpass een harder board.

Lang maar niet erg moeilijk om te rijden. Soms behoorlijk druk verkeer.

Een heel mooi pasje in het tweede deel. De afdaling naar Santa Maria is puur genieten

Rijd beter bij lagere temperaturen. :-)

Hoogtepunten zijn er al.